woensdag 31 december 2008

Taalkijker: hedenlands

't Is terugbliktijd. De overzichten vliegen om uw oren en Loket Diversen blijft natuurlijk niet achter. Een lijstje hedendaagse stopwoorden.

Zeg maar. Past zeg maar overal tussen zeg maar, en wordt dus zeg maar ook overal zeg maar tussen gezet. Bijzonder gevaarlijk: lijders aan verbale incontinentie en mobiele bellers lokken er onvrijwillige euthanasie mee uit, wat echter nog steeds strafbaar is. Moest verboden worden, zeg maar.

Drie keer niks. Superlatief van waardeloos. Schijnbaar eufemistisch doordat het de indruk van een weloverwogen oordeel geeft - "ik heb drie keer goed gekeken maar vond het toch elke keer niks" - maar is in feite gewoon een afzeiker. Een getal in een uitdrukking maakt altijd bevattelijk voor inflatie, ook wel opblazing: duizend keer niks wordt ook al aangetroffen, maar met 880 hits op google nog wel aanmerkelijk minder vaak dan de 20.700 keer voor drie keer niks. Maar X keer niks blijft altijd niks, zelfs al is X oneindig. Dus meer dan niks is overbodig, gewoon niks volstaat.

Gaat nergens over. Betekent ofwel "heeft niet veel om het lijf" ofwel "veel gedoe om niets". Veel op internet gaat nergens over, je kunt bijvoorbeeld vanaf je mobieltje twitteren naar je hyve dat je bij de bakker in de rij staat met lichte jeuk aan je linker grote teen. Waarmee geenszins is gezegd dat Twitter en andere sociale internetwerken nooit ergens over gaan, want bijvoorbeeld tijdens de aanslagen in Mumbai gaven ooggetuigen via Twitter en Flickr acuut en ongecensureerd verslag van de gebeurtenissen. Maar alleen als de ooggetuigen iets interessants zien, komt er ook iets interessants uit. Veel ooggetuigen geven een continuë stroom van informatie, ook als er niets te melden is. Dat gaat nergens over.

Dat wordt niet wat. Schijnt te zijn overgewaaid uit Twente. Betekent "dat is kansloos", bijvoorbeeld "zij wil altijd alleen maar op het strand liggen, dus toen ze meeging wandelen in de Pyreneeën wist ik van tevoren dat wordt niet wat". Wordt ook gebruikt om aan te geven dat een voorgenomen plan met een geldig excuus wordt gestaakt. "Onderweg naar het zwembad had Gijsje zichzelf helemaal ondergekotst dus ik denk dat zwemmen wordt niet wat".

Gaat lukken!. Gebruikt om aan te geven dat je helemaal begrijpt wat er moet gebeuren en volledig de verantwoording neemt voor het welslagen daarvan. Vaak gebruikt ter afsluiting van een telefoongesprek. Heeft een positieve klank en kan daardoor ook een goede indruk wekken met iets wat geen enkele moeite kost, zoals bijvoorbeeld op het juiste station uit de trein stappen. "Nee ik ben nu op Utrecht Centraal dus dan ben ik om zeg maar tussen 7 en 8 in Gouda. Ja? Gaat lukken!." U hoort: dit is een hartstikke leuke meid waar je op kunt bouwen.

Is goed. De vijfde symfonie van Beethoven, u weet wel: ta-ta-ta-taaaaaa. Voeg nu de eerste drie ta's bijeen tot één iets langere taa, dan krijgt u taaa-taaaaaa. Dat is de melodie van is goed. Probeer maar. Klinkt authentiek Nederlands maar is ook voor recent aangekomen immigranten vrijwel direct accentloos uit te spreken. Dient ter afsluiting van een telefoongesprek. "Nee ik moet morgen vroeg op. Nee. Ja. Ja. Is goed. Later!"

Fijn in wensen heeft prettig vrijwel volledig verdrongen. Men wenst elkaar fijne dag, fijne avond, fijn weekend, fijne feestdagen, fijne jaarwisseling. De al wat oudere mevrouw bij wie ik vandaag oliebollen kocht had de hele rij voor mij al plichtmatig "fijne jaarwisseling" gewenst. Net als haar jongere collega, want zo hoort dat tegenwoordig. Ik rekende af en wenste haar prettige jaarwisseling. Ze was zichtbaar aangenaam verrast. "Dank je, jij ook", zei ze. Ik ben misschien toch niet de enige die prettig beter vindt dan fijn.

Loket Diversen wenst u een prettige jaarwisseling.

maandag 22 december 2008

Taalkijker: de VMBO-student is opgegeven

VMBO-docente Wera de Lange geeft in Trouw schoorvoetend toe dat ze niet goed kan uitleggen waarom goed Nederlands belangrijk is voor een bakker, serveerster of kok. Eenmaal in bezit van je spinazieacademiediploma (moeilijk woord!) hoef je nooit meer iets bij te leren, immers?

Maar al te vaak blijkt de middelbare school niet de gewenste kennis te hebben gebracht en daarom wordt er veel om-, na- en bijgeschoold in Nederland. En dan blijkt (onder andere) hoe belangrijk het is als men zich goed heeft leren uitdrukken. Hieronder volgt een greep uit het examenwerk van MBO-studenten aan een groot landelijk instituut. Het vak heet gezondheidskunde.

'Het onderwerp SOA hangt nog erg in de taboezweer'

'Ik vraag de patiënt die tegenover mij zit zijn naam, geboortedatum en geslacht'

'Als je een spiraaltje slikt en je stopt, kun je snel zwanger raken'

'Huishoudelijk geweld'

'Het voordeel van de pil is dat het helpt tegen zwangerschap'

'De ziekten worden steeds langer en sluimiger (langdradiger)'

'Als het condoom scheurt of knapt kan je een SOA oplopen en als het tegen zit ook een zwangerschap'

En zo werd het woord whiplash geschreven als wiphlash, wipplash, wiplas, wipe laese en wip-less.

Loket Diversen wenst Juffouw De Lange inspiratie toe. Zelf zouden wij nooit voor de klas gaan staan. Onwillige pubers. Brrrr.

dinsdag 9 december 2008

Verwijder overtollig haar

Ik ben 43 en sinds een half jaar ben ik weer vrijgezel - single heet dat tegenwoordig. Als ik mensen over deze ongewenste ontwikkeling inlicht, is er altijd wel iemand die vindt dat dit een geweldige gelegenheid is om eens flink rond te gaan neuken voordat ik weer vast kom te zitten in een nieuwe relatie.

Mensen die dit soort advies geven zijn overigens zonder uitzondering van het mannelijke geslacht. Bij de uitvoering van het idee echter, hoe aantrekkelijk het ook moge klinken, stuitte ik op problemen. Niet alleen ben ik al zes jaar uit de versierbusiness weg, mijn binnenlultechnieken zijn altijd beroerd geweest. Sterker, ik heb ze nooit gehad.

Dat moet iets te maken hebben met het feit dat ik een nerd ben (ja, dat is inmiddels een Nederlands woord, net als single overigens). Bewijzen? Een keer per jaar ga ik naar het Mauritshuis om minimaal tien minuten lang naar mijn favoriete schilderij te kijken, een 17e-eeuws landschap van Jacob van Ruisdael. Ik hou een blog bij over singeltjes uit de jaren tachtig die gezongen zijn met een Haags accent. En altijd als Pinball Repair Man de highscores van de flipperkast (Theatre of Magic) in mijn stamkroeg heeft uitgewist, stel ik er een eer in om zo snel mogelijk mijn naam (AAP) weer bovenaan de lijst te krijgen. Over deze interesses vertellen heeft nog nooit geleid tot one night stands.

Professionele aanpak
Maar daar zou wellicht snel verandering in kunnen komen, wellicht zelfs binnen dertig dagen. Vier andere freelancejournalisten en ikzelf (3 vrouwen en 2 mannen), allen single en allen regelmatig publicerend in de Engelstalige city paper Amsterdam Weekly, besloten het zaakje professioneel aan te pakken. We zouden allemaal versiertechnieken leren en die trachten toe te passen op een gezamenlijke talk-yourself-into-someone’s-pants night. En er een verhaal over schrijven in de Weekly. Text in the City moest het gaan heten, geschreven door de Desperate House Writers, want wij houden wel van een gebbetje.

Zo gezegd, zo gedaan. L. stortte zich op het internetdaten, L2 ging naar een flitsdateavondje, R. nam een personal flirtcoach in de arm, M. las een zelfhulpboek voor vrouwen (ze weet nu hoe ze heur haar op een uitdagende manier naar achter moet gooien) en ik een voor mannen: The rules of the game, het tipsboek dat een vervolg is op het succesvolle The game, waarin auteur Neil Strauss verhaalt over zijn transformatie tot professioneel versierder. “Neil Strauss’s writing turned me from a wallflower into a wallflower who can talk women into sex”, schreeuwde de cover. Veelbelovend, op z’n minst! Het boek is opgebouwd rond het gespiegelde psychologieprincipe van het type ‘Je denkt dat je een eikel bent, maar dat ben je niet, tijger! Grrrrr!’ Het doel van het boek is om de - mannelijke - lezer binnen dertig dagen een date te bezorgen.

Blijf positief
Ik moet zeggen, de eerste hoofdstukken waren niet eens zo slecht, zeker niet die met tips voor de uiterlijke verzorging. “Remove excess hair,” adviseert Neil. “Get tweezers or a nosehair trimmer and remove any hair in your nostrils, between your eyebrows, in your ears, and on the back of your neck.” Maar al snel werd het boek raar. In hoofdstuk 10 heeft Neil het over afzeiken als een middel tot playing hard to get. “Make her compete. Threaten to leave to talk to your friends, the waitress, or those ‘more interesting girls over there.’”

In hoofdstuk 14 wordt de ringentruc geïntroduceerd: kijk aan welke vinger de vrouw die je begeert een ring draagt en vertel haar wat dat betekent volgens de klassieke Griekse mythologie. Doorgewinterde profs kunnen de gelegenheid aangrijpen om de hand van de vrouw aan te raken. En in hoofdstuk 15 raadt Neil de ambitieuze aspirant-minnaar serieus aan om een helderziende te raadplegen voor een reading. Met die ervaring op zak moet het eenvoudig zijn om dingen te zeggen als “I have an intuition that...” Maar, waarschuwt de auteur, blijf positief. “Don’t tell her, ‘You’re really insecure’. Instead say, ‘You may not be the most confident person in the room, but deep down you know your own value.’” Na deze tip heb ik niet verder gelezen.

Desperate House Writers Pickup Night
Toch probeerde ik tijdens de Amsterdam Weekly Desperate House Writers Pickup Night in de hippe Amsterdamse club Pacific Park de raadgevingen uit het boek toe te passen. Het afzeiken. De ringentruc. Het helderziende gebabbel. Maar ik kon het gewoonweg niet en in plaats daarvan viel ik terug op mijn eigen interesses. Ik gaf een minilezing over de enorme luchten in Ruisdaels schilderijen. Ik sprak over singeltjes gezongen in een Haags accent. En natuurlijk schepte ik op over mijn flipperrecords. Niemand bleek geïnteresseerd. Ik besloot het op te geven en racete de Marnixstraat af naar mijn stamkroeg. Shit. Gesloten. Vandaag geen flipper.

Het oorspronkelijke Engelse verhaal en alle andere verhalen van de Desperate House Writers staan in Amsterdam Weekly (nummer 44, 2008) die alhier downloadbaar is.

zaterdag 6 december 2008

Echoklik: dansende robotjes

Heersende Hexapods uit Oostenrijk. Het filmpje is een tikje lang en ze dansen niet in de maat, maar verder eg wel gèhnâg. En anders zapt u maar.

via Neatorama

maandag 1 december 2008

Hondenleven

Een incident om bang van te worden, vorige maand in het Amsterdamse Vondelpark, helemaal voor de betrokkenen. Een onaangelijnde hond beet een anderhalf jaar oude peuter in de vinger en liet niet meer los. De partner van de moeder moest de kaken van de hond uiteen trekken om het kind te bevrijden. Dat kwam met de schrik en een paar flinke wonden vrij.

Wethouder Werner Toonk van het Amsterdamse stadsdeel beschreef de hond op zijn blog (6 november) als ‘jachthond’. ‘Aanlijnen’ was de toon van verscheidene reacties op dit bericht. Ene Ben ging nog een stapje verder: “Ben persoonlijk een voorstander van een verbod op het houden van huisdieren in het algemeen. Dieronterend, dat ze worden opgesloten en aan een ketting worden uitgelaten.”

Geen fatsoenlijk gesprek
Helemaal mee eens. OK, ik ben wellicht een weinig bevooroordeeld. Mijn ouders hebben me verteld dat ik als klein ventje een keer ben aangevallen door een hond. Ik kan het me niet herinneren, maar feit is dat ik m’n hele leven al de pest aan onze trouwe viervoetertjes heb. Ze stinken, ze maken lawaai, ze kwijlen je onder als ze de kans krijgen en je kunt er geen fatsoenlijk gesprek mee voeren.

Maar ik heb geloof ik een nog grotere hekel aan hondeneigenaren. Iedereen die zijn hond meer dan 23 uur per dag opsluit in een appartement van 45 vierkante meter, het beest twee keer per dag 15 minuten uitlaat en nog steeds denkt dat hij bijdraagt aan het welzijn van de hond, heeft een gaatje in zijn hoofd. In dit land, waar de natuur is teruggebracht tot ‘stukjes ter grootte van een krant’ (aldus de nationale treurwilg J.C. Bloem) zouden alleen boeren, boswachters en de laatste zestien schaapherders een hond mogen hebben. Zodat die 24/7 kan rondrennen.

Beschaving
Verder is hondenpoep natuurlijk een schijnbaar onuitroeibare steen des aanstoots (probeer maar eens een steen uit te roeien. Lukt niet). Volgens statistieken van de gemeente Amsterdam uit 2006 ondervindt 42 procent van de Amsterdammers overlast van het eindproduct van het hondendiner. Nederlanders zijn te beroerd om de excrementen van hun huisdier op te ruimen. Ooit hondenvlaaien gezien in Luxembourg of Hyde Park? Tuurlijk niet. Parijzenaren en Londenaren zijn beschaafde mensen.

Honden kunnen er ook niks aan doen. Het zijn dieren, ze handelen instinctmatig. Ze bijten een kind, ze schijten waar ze willen. Hondeneigenaren, die moeten opgevoed worden. Drollen opruimen en Fikkie aanlijnen is een begin. Maar een hondenverbod zou nog beter zijn, voor mens en dier.

dinsdag 18 november 2008

EPD en Ajax-PSV

Live voetbal trekt een bepaald publiek. Voetballiefhebbers, namelijk. Natuurlijk.

De fiscus en de politie hebben kentekens gescand van bezoekers aan Ajax-PSV in de Arena, en ingezien dat ze de toestroom naar zo'n tijdelijk en vrijwillig concentratiekamp kunnen gebruiken als een soort drukjacht op fraudeurs en belastingontduikers. Er is voor 92.000 Euro geïncasseerd en er zijn 50 auto's in beslag genomen. Een mooie vangst!

Er gaan 51.256 toeschouwers in de Arena, van het deel dat met de auto kwam zijn 17.000 kentekens gescand waarvan 420 keer prijs, dat is 2,5%. Let op wat hier gebeurt: diender scant een kenteken, kenteken wordt ter plekke gekoppeld aan burger service nummer en dat wijst uit welke belasting u nog niet betaald heeft. Dit heet "koppelen van bestanden". Dat de overheid dit gewoon mag doen lijdt geen twijfel.

Maar waarom bij Ajax-PSV, en niet bij Toppers, die immers ook voor een uitverkochte Arena kweelden? Of bij North Sea Jazz, met 70.000 bezoekers in 3 dagen? De conclusie is onvermijdelijk: het percentage prijs is onder voetbalfans hoger.

Als deze actie geen resultaat is van data-mining, van trends zoeken in grote hoeveelheden persoonlijke gegevens, dan weet ik het niet meer. En toch heb ik er nog niemand over horen vallen. En dat is vreemd want privacy is een open zenuw, vandaag de dag.

Het EPD, bijvoorbeeld, is van origine een goed idee bedoeld om o.a. te voorkomen dat uw verkeerde been wordt geamputeerd. Echter zodra een persmuskiet een ziekenhuis binnenloopt, zich voordoet als employee van Getronics en zodoende toegang krijgt tot de ziekenhuiscomputer, huilen wolven in het bos dat zorgverzekeraars dit kunstje vast en zeker gaan nadoen.

Maar dat ieder mobieltje dienst kan doen als peilzender en afluistermicrofoon, daar hoor je maar weinigen over. Of neem de bonuskaart van Albert Heijn: ons koopgedrag wordt in kaart gebracht, maar voor korting werken we daar graag aan mee. Dat Albert ons koopgedrag ook beïnvloedt met die gegevens, of dat een ICT-jojo bij AH die gegevens ook buiten het concern kan verpatsen, daar hoor ik niemand over.

Onze privacy staat ernstig onder druk. We werken er zelf het hardst aan mee. Maar de media geven ons een hype, terwijl ze juist het kaf van het koren zouden moeten scheiden.

bron: NRC Handelsblad.

maandag 10 november 2008

De noodzaak van koffieshops

Twee grensstadjes sluiten hun koffieshops en de drugsdiscussie laait weer op. Bezorgde ouders staan pal tegenover tevreden rokers, geen onruststokers. Het ene kamp wil, onder leiding van het CDA, een integraal verbod, het andere wil legalisering. D66 pleit sinds kort zelfs voor accijns op wiet.

In twintig jaar gedoogbeleid kweekte de nijvere Nederlander wietplantjes met drie maal zoveel werkzame stof als normaal. Van dit kwaliteitsproduct gaat jaarlijks 500 ton de grens over, dat is 80% van de productie, goed voor 2 miljard Euro per jaar waar de fiscus niets van ziet.

Accijns heffen is dus zo’n gek idee nog niet, want de markt voor drugs is er en die zal door repressie niet verdwijnen, maar alleen nog crimineler worden dan zij al is. Tegenstanders van het gedoogbeleid hebben niet geleerd van de jaren 30 van de vorige eeuw: dankzij de drooglegging kreeg de Italo-Amerikaanse maffia een rijkdom en macht die ze tot op heden nog niet kwijt is.

De anti-drugslobby heeft oogkleppen op. De wortel van drugsgebruik zit in de mens zelf, het is de behoefte aan bedwelming, verdoving, aan vlucht uit de realiteit. Zeldzaam is de mens die die behoefte nooit van zijn leven voelt. Zij is zo oud als de mensheid. Homerus (ca 800 v. C.) schreef: “Helena, dochter van Zeus, schonk wijn met [opiumpreparaat] nephente, wat de kommer, hartzeer en de herinnering aan ieder leed uitwiste. Bij wie het mengsel dronk was het gelaat niet meer heel de dag van tranen nat, ook al was zijn eigen broer of meest geliefde zoon voor zijn ogen gedood”.

Drugs verzachten leed. Door de eeuwen heen hebben machthebbers dat omgedraaid, geperverteerd - letterlijk: soldaten in het leger van Alexander de Grote (ca 300 v. C.) kauwden op zaaddozen van papaverbollen omdat ze het daarmee langer volhielden op Alexanders lange krijgstochten. Ook nu nog krijgen soldaten en kindsoldaten dope van hun generaals want ze vechten beter als trauma’s en psychosen zijn verdrongen – tijdelijk. Heroïneprostitutie is uitgevonden in de jaren 1930 door maffiabaas Lucky Luciano. Hij bedacht dat hij zijn hoeren makkelijker kon laten pezen als ze ook van hem afhankelijk waren voor hun dagelijkse shots. Een perverse uitvinding inderdaad, maar van het wiel: Alexander de Grote deed in feite niets anders.

Wiet is geen opium, dus wat heeft dat met de koffieshops van doen? En stelt de Nederlandse blower zich niet gewoon aan? Waarom zou je je zo nodig moeten bedwelmen, zo verschrikkelijk is het leven hier toch niet? Er bestaat geen objectief antwoord op die vraag, want er bestaat nu eenmaal geen geijkte leedmeter die aanwijst op hoeveel roes iemand aanspraak mag maken. Wie gefrustreerd door een klootzak van een chef uit werk komt en een blow opsteekt - of een paar borrels achterover slaat, dat maakt niet uit – heeft daarvoor een even geldige reden als een MS-lijder die cannabis op doktersvoorschrift krijgt. Recreatief gebruik is om dezelfde reden net zo gerechtvaardigd. De gebruiker bepaalt.

Nu is de gebruiker gelukkig wel een kuddedier, een sociaal wezen. Voor normale mensen is er maar één rem op drugsgebruik en dat is de sociale omgeving. Een partner, vriend of familielid die zelf nuchter is, leeft niet graag samen met iemand die voortdurend bedwelmd is. Je bespreekt iets belangrijks nu eenmaal liever niet met een stonedhoofd of een dronken tor. Wie in een roes leeft, wordt niet voor vol aangezien.

Pubers interesseert dat niet, die willen experimenteren en zich verzetten tegen gezag, tegen dingen die niet mogen “voor je eigen bestwil”. Dat hoort bij de leeftijd, dat hoort bij het leven. Het enige wat effectief helpt zijn de banden waar het sociale vangnet van gemaakt is. Naarmate die zwakker zijn wordt het risico op verslaving groter. En niet alleen voor pubers.

Een probleem is dat verslaafden en veelgebruikers schijnbaar een prima sociaal leven kunnen hebben. Wie meedoet met drugs kan de familiebanden doorsnijden en opgenomen worden in een andere groep, die met verruimde geest de doodnormale burgerij gadeslaat, de doodnormale dwazen in de rattenmolen van werken, geld verdienen, milieuvervuilen, stress, hartvervetting, noem maar op. Het leven binnen zo’n groep kan aanlokkelijk zijn. Maar het drijft op drugs en is dus instabiel. Echte geborgenheid kun je er niet vinden.

De grondreden voor het gedoogbeleid is dat verkoop van cannabis gescheiden blijft van die van harddrugs. De markt voor wiet kan niet van de ene dag op de andere verdwijnen. Sluit alle koffieshops en gebruikers zullen gaan kopen waar het te krijgen is - daar waar onvermijdelijk ook harddrugs omgaan.

Het criminele circuit langs de achterdeur van de koffieshop is een probleem. Maar als je koffieshops sluit druk je wietgebruikers de criminaliteit in en dan heb je een groter probleem. Het is dus beter om de blower af te schermen van de harddrugs en dat bereik je door koffieshops gewoon open te houden.

Wordt vervolgd.

Dit is het zesde deel in een serie. Klik voor het inleidende deel 1, deel 2 over jazz en heroïne, deel 3 over narcostaatsinrichting, deel 4 over Afghanistan en deel 5 over opium en de oorsprong van de war on drugs.

dinsdag 21 oktober 2008

Echoklik: de Ultieme Spaghettivork


Hij scheurt door blogosphere, deze hellebaard van een vork. Opmerkelijk genoeg afkomstig uit een land waar men traditioneel met stokjes eet.

Ooit aan een diner in Milaan werd mij door de overige twintig disgenoten, allen volbloed Italiaans, duidelijk gemaakt dat je voor het snijden van gekookte spaghetti (op je bord dus) onherroepelijk naar de hel gaat. En zij kunnen het weten want premier Berlusconi heeft alle toegangswegen naar hel en hemel in handen. Gelukkig kunnen we nu, dankzij Japanse technologie, onze zieltjes redden.

Tot besluit, voor de liefhebber nog even een filmpje over het breekgedrag van ongekookte spaghetti, onderwerp van serieus wetenschappelijk onderzoek.

Via Boing Boing, onder andere

zondag 19 oktober 2008

Varkenszaadreclame

- Hoe moe’ me’n ’t noem’n?
- Na, g’woon wat tis, denk? “Varkensspermabank”
- Neeej! Bende noe illemoal hek ‘eward’n? ‘n Bord met “sperma” voor d’n deur, hier? Dan durf mien moer hier nooit meer koom’m..
- Heh! Da zoe wol moi weez’n! Maar da wilde misschien nit?
- En hil d’n kark die zal d’r schand van spreek’n, doar kun’n we dan ook nit meer noartoe.
- Da zoe ek ook wol bes vind’n, iegelek. Moar hoezo spreek’n zie d’r schand van? D’n ‘alve kark is verkensfokker, die weet’n toch zoe onderdehand wol hoe dat allemoal warkt?
- jommer neej, "Varkensspermabank" da kan ech' nie.
- “K.I. bedrijf voor varkens”, dan?
- nee, da’vink nie klink’n.’t Mot neutraal weez’n. Maar tach duudelek. Met ’n afbeelding van zaadcel’n, of zo?
- ‘ij wolde toch gin bord mit sperma voor d’n deur?
- ’t woord sperma nit, maar ’n afbeelding, da kan wol. En dan ’n neutrale noam d’r bie…

donderdag 9 oktober 2008

Herfstschreien

Waterkil of klam was de waardeloze zomer
Nu herfst.
Ochtendmist hangt boven de velden als een uitgesmeerde streep pastel
Winterharde koeien briesen stoom, onverstoorbaar

De druifrank, "Boskoop Glory"
- iets anders gedijt hier niet - draagt vrucht.
klein voor druiven maar groot voor merels
Ze stelen ze kolibrie-style.
Dan, gezeten op een tak, gaat een druif er in één keer in
bolletjesslikkers, die merels

Dikke trossen paddestoelen langs de stoep
Hoe flikken ze 'm dat, in een nacht? Nou, zo..

link via Neatorama

dinsdag 7 oktober 2008

Terrorisme Digitaal Opsporen Werkt Niet

Terrorisme spoor je niet op door te snuffelen in bestanden, is de belangrijke conclusie van een onderzoek door gezaghebbende wijzen aangesteld door de Amerikaanse regering.

De techniek waarmee gesnuffeld wordt heet data mining, en het kan (in dit verband) op twee manieren.
(1) volg een individu en diens connecties.
(2) zoek patronen die kunnen duiden op verdachte activiteit.

Het werkt niet voor dit doel, zeggen de wijzen, omdat het risico op vals positieven veel te groot is. Deze conclusie is een goedgefundeerd onderzoeksresultaat van het soort dat regeringen ter harte nemen. Er is dus gerede kans dat onze privacy on-line in de niet al te verre toekomst beter zal zijn gewaarborgd, want Nederland volgt altijd braaf Amerika. Daarom vinden wij dit goed nieuws.

Want het zou vreemde vormen kunnen aannemen. U vindt elders op dit blog een serie artikelen over drugs. We vonden het nodig èn leuk om die te schrijven. Voor die serie hebben we intensief het internet afgegraasd naar bronnen, met Google. Google heeft dus ergens geregisteerd dat op ons IP-adres iemand woont met interesse in de trefwoorden heroïne, drugs, Afghanistan, opium, drug mortality, drug trafficking, qat, drug street value, enzovoort - als dàt niet verdacht is, dan weten wij het niet meer.

Dus AIVD, wilt u even mailen voordat u invalt? Dan zorgen wij voor iets lekkers bij de koffie. Op onze leestafel ligt o.a. het boekje See No Evil, van ex-CIA agent Robert Baer, waarin hij laat zien dat een goede agent ter plaatse die zijn talen spreekt, veel effectiever is dan alle high-tech methoden op veilige maar te grote afstand.
Bronnen en leesvoeder:
Geekblogs CNet news via Slashdot
See No Evil door Robert Baer, Three Rivers Press, 2003, ISBN 978-1400046843

maandag 6 oktober 2008

Echoklik: reliska

Dat ik als urheber van 7 Inch Mania iets heb met audio-camp mag geen verbazing wekken. Overigens is de term 'audio-camp' gemunt door de hoofdredacteur van dit prachtblog. Waarvan acte.

In het kader van deze hobby heb ik gemeend bijgaande clip met de wereld te moeten delen. Werkelijk alles klopt aan dit filmpje. De zanger en songwriter Salvatore Polichetti is er overigens nogal pissig over dat zijn geesteskind belachelijk wordt gemaakt. Of is het een spoof? Wel grappig om te constateren is dat zijn taalgebruik in de e-mail aan de website bepaald minder zijig is dan die kop van hem in het filmpje doet vermoeden. Ook dit interview over de geschiedenis van de song, alweer met Sal, kan natuurlijk volledig bogus zijn. Verder ben ik helemaal niet paranoïde.

zaterdag 4 oktober 2008

Ig Nobel Prijzen 2008

ABN Amro een staatsbedrijf. Moeten deze bankrovers nu voortaan aan de Balkenende-norm voldoen? Een voor de hand liggende gedachte, goed voor analyse en meligheid in blogosfeer. Wij zijn haar al aardig beu, die kredietcrisis en vooral de zwerm deskundologen die zij heeft losgeschopt.

Daarom nu subiet over tot de belangrijke zaken in het leven: de Ig Nobel prijzen zijn weer uitgereikt en ook dit jaar zitten er weer hele mooie tussen. Een greep.

  • Dure placebo's werken beter dan goedkope, was dit voorjaar al in het nieuws. De onderzoeker, Dan Ariely, is expert op het gebied van het onverstand, de irratio. Dat is hij niet toevallig geworden, kijk zelf maar.

  • Dat koord, snoer, touw altijd vanzelf in de knoop raakt wist u misschien al, maar dat is nu ook wiskundig bewezen. Zuiverder dan wiskundig kan een bewijs niet zijn, maar voor wie dat te droog vindt is er ook een toegankelijker verhaal.

  • Hondenvlooien springen hoger dan kattenvlooien, is nu onomstotelijk vastgelegd door verscheidene vlooien (nuchter! zodat een recente maaltijd geen invloed zou hebben op de sprongprestatie) te laten springen in buizen van diverse diameters. Samenvatting lezen?

  • Erg aardig is ook "Hufter: Een verhalende Verkenning van het gevoel van Verontwaardiging binnen Organisaties" (You Bastard: A Narrative Exploration of the Experience of Indignation within Organisations.) Iedere organisatie heeft zijn verontwaardigers, d.w.z. mensen die verontwaardiging in anderen teweegbrengen. De verontwaardigden blijken dikwijls maar al te bereid om daar een boekje over open te doen; het neerkijken op zo'n hufter, meestal een hogere in rang, geeft een warm gevoel. Lees een uitgebreide bespreking in The Guardian.

woensdag 24 september 2008

ZWARTE GATEN VLAKBIJ

Dat de LHC een zwart gat zou creëren waarin Moeder Aarde zou worden opgeslokt is kletspraat van zwak opgeleiden. Zwarte Gaten zijn ontelbare lichtjaren van ons vandaan, dacht ik altijd. Maar Zwarte Gaten zijn vlakbij!

Afgelopen vrijdag stortte de Duitse staatsbank KfW heel lief 300 miljoen Eurootjes steungeld op rekening van Lehman Brothers, dat op dat moment al bijna failliet was. *Poef* 300 miljoen Euri weg. Inderdaad, "stortte". In een zwart gat, aldus NRC.

Nou ja, 't is maar geld, denk je dan. Tijd is veel schaarser. Maar pas op! Bij toeval ontdekten wij een Zwart Gat waarin al uw tijd kan verdwijnen, als u niet oppast: het on-line archief van de Amerikaanse Library of Congress bevat het collectieve geheugen van de VS van A in heel veel foto's en filmpjes.

Indianen en Cowboys, jazeker. Maar ook de samenzweerders van de moord op Abraham Lincoln. En hun executie. En wist u dat tijdens WO II Japanse inwoners van Amerika zijn geëvacueerd naar kampen? Men kan immers maar beter geen risico nemen met lieden uit het land van de vijand.

Je ziet veel foto's van het alledaagse leven. Dat is niet altijd even boeiend, maar er zitten hele mooie bij, zoals deze van een sloppenwijk in Washington DC ten tijde van de great depression. Enige bombast moet u ook voor lief nemen, bijvoorbeeld bij "Sleutelfiguur In De Verkiezingen Van 1936" dacht u waarschijnlijk aan iets anders, al is het een mooie foto.

En er zijn ook filmpjes, zoals deze animaties vanaf 1900 tot 1930. En allemaal zo maar te downloaden, om te bewaren en later nog eens te zien.

Dus u bent gewaarschuwd. Klik NIET op bovenstaande links. Ach.. te laat?

zondag 21 september 2008

Red de planeet. Eet tofoe

Geen vlees eten is een kwestie van beschaving. Het is onbeschaafd om een dier te doden en op te eten. Die opvatting maakt mij tot een moralist. Toch ben ik geen dominee. Hoewel ik vind dat iedereen vegetariër zou moeten zijn, heb ik niet of nauwelijks de behoefte om mensen te bekeren.

Ik ga er vanuit dat iedereen over dezelfde informatie kan beschikken als ik, en als je op basis daarvan besluit dat vlees eten goed is dan moet je het zelf maar weten.

Overigens ben ik geen dierenliefhebber. Ik haat honden en als ik in verre landen ben waar zich de mogelijkheid voordoet een dolfijn of een aap te bekijken ben ik niet van de partij. Dieren en mensen, dat zijn twee gescheiden werelden en dat moet zo blijven.

Koelvak
Merkwaardig genoeg ontpoppen de grootste dierenliefhebbers zich vaak als unverfroren carnivoren. Dat vereist een soepele, zij het niet erg consequente manier van denken. Want wat is het verschil tussen een hond en een varken? Blijkbaar staat de hond op een hoger plan dan het varken en mag daarom niet gegeten worden. Overigens denken ze daar in Korea weer anders over (zie foto). Een andere vorm van hypocrisie bij mijn carnivore vrienden is dat ze zelf te beroerd zijn om een dier de nek om te draaien. Van de herkomst van vlees blijft men liefst zo veel mogelijk in het ongewisse. Vlees komt uit het koelvak.

Broeikasgassen en het wegtransport
Terug naar het zedenpreken. Inmiddels zijn er argumenten tegen vlees eten bijgekomen die niets te maken hebben met opvattingen over onbeschaafdheid, althans, zo lijkt het in eerste instantie. In De Groene Amsterdammer van 12 september stond een interessant interview met Rajendra Pachari van het Intergovernmental Panel on Climate Change, die in 2007 samen met Al Gore de Nobelprijs voor de Vrede won.

Kerncitaat: “Minder vlees eten is niet alleen beter voor de individuele gezondheid maar ook voor het welzijn van onze planeet. De veeteelt is wereldwijd verantwoordelijk voor maar liefst 18 procent van de totale uitstoot van broeikasgassen en dat is meer dan het aandeel van het totale wegtransport. De productie van veevoer legt bovendien een enorm beslag op landbouwgrond en op schaars water, en veeteelt is de voornaamste reden voor ontbossing."

Voilà. Blijkt toch dat niet vlees eten ook op basis van deze argumenten een beschavingsissue is. Het is namelijk erg onbeschaafd om de planeet naar de ratsmodee te helpen.

vrijdag 19 september 2008

Taalkijker: Schelden, vroegâh.

Jakkepoes! Rabout! Karonje! Pagatter! Megera!

Vervlogen scheldwoorden, afkomstig van Automatisch Ouderwetsch Uitgefoeterd. Veel scheldwoorden hebben het etymologisch woordenboek on-line helaas niet gehaald, dus we zullen nooit weten waar het toen populaire maar thans in onbruik geraakte woord fielt vandaan komt. We verloten een boekenbon onder reactanten die daar meer over kunnen vertellen.

Wat dacht u van deze:

„Jou hoer! jou verken! jou karonje! jou aenhouster! jou ritse teef! jou sletvink! jou kolreyster! Jou valse prooy! jou vunse pry! jou tochtzwijn! jou hongden aes! jou bescheete Nayster!"

Niet persoonlijk opvatten, het dient ter illustratie.

dinsdag 16 september 2008

Ukelele is hip!

Ukelele associeer ik met het Paardenhoofdstel van de Kilima Hawaiians en met Brigitte Kaandorp in haar begintijd. De ukelele was óf Lullig, óf Leuk en daarmee basta.

Dat was vroeger. De Ukelele is cool, getuige het grote aantal clips dat je er op YouTube van kunt vinden. While my Ukelele Gently Weeps mag u beslist niet missen, en ook aardig - gezien de mogelijkheden - is Goodbye Pork Pie Hat.

Meer? Zoek zelf: YouTube.

zondag 31 augustus 2008

NIEUW! Rampenbouwplaten nu te Downloaden

Vliegramp voor Het Mauritshuis (Antarctica)Bouwplaten, weet u nog? Stevig doch gemakkelijk te knippen karton met fraaie maar vooral ingenieuze opdruk, waar je dan een schaalmodel van de Eiffeltoren, het Mauritshuis of de Rialto-brug van kon maken. Goed voor uren afleidend geknutsel en lijmresten aan de vingertoppen, alleen was het eindproduct immer gedoemd te sneuvelen onder de stofdoek. Sommige dingen hoor je gewoon niet af te stoffen, maar maak dat maar eens duidelijk aan mijn moeder. Daarbij ontkende ze altijd enige betrokkenheid bij schade, maar ze had nooit een alibi. (U begrijpt nu: mijn moeder heeft geen internet).

De goeie ouwe bouwplaat is On Line! Downloaden, uitprinten op je kleurenprinter en knutselen maar! Spitefuls: Disaster Dioramas!!, u raadt het al, is gespecialiseerd in Rampen: keuze uit De Titanic of De Hindenburg op hun meest dramatische moment. De VS van A zijn nog niet toe aan een Twin Towers-uitvoering, maar dat is slechts een kwestie van tijd. U wilt geen Ramp op uw dressoir? Geen nood, er zijn ook neutralere, bijvoorbeeld van ToysREvil. Let vooral op de fifties platenspeler met de schattige grammofoonplaatjes.

Tot mijn stomme verbazing wemelt het van de downloadbare bouwplaten, maar die moet u zelf maar googelen. Het wordt namelijk al gauw kneuterig. Trapgeveltjes en kerkgebouwen en zo.

Spitefuls via boingboing
Illustratie: "Vliegramp voor Het Mauritshuis (Antarctica)" door Hedonia Buytenspel, kunstenares te Molenpolder

maandag 25 augustus 2008

Gaat 't zo mee of wilt u een tasje?

Wist u dat we met z'n allen jaarlijks tussen de 500.000.000.000 en de 1.000.000.000.000 plastic zakken gebruiken en verspreiden over de planeet? Ik ook niet, maar bekijk deze diavoorstelling. Je kunt door het verhaal en de plaatjes scrollen met het balkje ter rechterzijde van de kolom.

Het staat eenieder natuurlijk vrij om hiermee te doen of te laten wat men zelf wil. Maar u zou natuurlijk een tasje mee kunnen nemen naar de super, de volgende keer, en u zou ook best die pagina in een mail kunnen doorsturen naar iedereen die u tot weldenkende mensen rekent.

Oordeel zelf.

zaterdag 23 augustus 2008

Echoklik: Reverse Graffiti

Wel eens de teksten gelezen op een auto of een vrachtwagen, geschreven met een vinger in de viezigheid? Ik bedoel teksten als "VIES" of "MAAK MIJ SCHOON" geschreven in het stof en de vieze aanslag op de lak. "OOK IN WIT VERKRIJGBAAR" in de grauwsluier van een auto die ooit wit moet zijn geweest.

Misschien heeft u zulke teksten wel eens geschreven? In dat geval was u een pionier. Een pionier van de kunst van Reverse Graffiti.

Via Sargasso

donderdag 21 augustus 2008

Echoklik - Shared Space in Makkinga

"In een omgeving waarin sociale interactie mogelijk is zijn geen verkeersborden nodig", aldus wijlen Hans Monderman, verkeersgoeroe, "born in the small village of Leeuwarden", aldus de auteur van het ietwat langdradige begeleidende artikel waarin ook de visie van Marcel Proust op tijd, ruimte en de automobiel nog even voorbij komt. Die Proust toch.

Maar laat ik niet afdwalen. Monderman liet de bestrating aanpassen en verwijderde trottoirs, verkeersborden, drempels en wat dies meer zij. Weggebruikers weten dan niet meer waar ze aan toe zijn, worden voorzichtiger, bewegen behoedzamer. Men voelt zich onveiliger, maar maakt wel minder brokken.

Drie hoeraatjes voor de onttutteling!

Breng het te berde tijdens uw eerstvolgende verjaardagsvisite. Wedden dat iedereen er een mening over heeft?

via boingboing

dinsdag 12 augustus 2008

Drugscanon – de oorsprong van de War on Drugs

Jan en alleman schrijft over China. Loket diversen doet mee, en de VN ook: zou het toeval zijn dat juist het world drug report 2008 in detail beschrijft hoe China massaal aan de dope raakte? Niet epo, maar opium: een eeuw geleden was één op de vier Chinese mannen eraan verslaafd. Het was een epidemie die zijn weerga niet kent in de geschiedenis. Hoe kon dat gebeuren?

We beginnen bij het begin. Oermens haalt min of meer bij toeval een scherp voorwerp langs een juist uitgebloeide papaver somniferum. Uit de snede in het bolletje komt wit spul, dat na een tijdje zwart wordt. Oermens krabt eraan en schraapt vervolgens zijn nagel af aan een ondertand. Een volkomen natuurlijke handelwijze. De rest van die dag had Oermens het heerlijk naar zijn zin. Moraal: opium is simpel en verschaft instant euforie.

Het oudst bekende schrift is van de Soemeriërs (nu Irakezen) en daarin komt Gil Hul, “pretplant”, al voor. Die geschriften zijn 5000 jaar oud, dus letterlijk sinds mensenheugenis wordt opium gebruikt, tegen pijn, maar ook voor de lol. Het eerste land dat er genoeg van maakt om te kunnen exporteren is India (16e eeuw) maar die handel wordt rap overgenomen door de Britse East India Company (EIC), die het daarna verliest aan onze eigen Verenigde Oostindische Compagnie. Die neemt rond 1600 ook nog alle handelsposten in die regio over van Portugal, en krijgt daarmee de wereldopium- en tabakshandel in handen.

U herinnert zich dat onze Eerste Minister riep dat we terug moesten naar de VOC-mentaliteit? Hij moest spijt betuigen omdat hij slavenhandel over het hoofd had gezien, maar zijn Trots der Natie was tevens world dope pusher. Wist hij dat of balkt hij maar wat? Enfin, dit terzijde.

Werd opium traditioneel gegeten, het roken van opium en tabak blijkt veel ernstiger verslavend te zijn en vooral in China slaat het aan. In 1683 heeft Formosa (nu Taiwan) het eerste verslaafdenprobleem. Gebruik en import worden verboden door de Chinese keizer, de prijs schiet omhoog, de criminaliteit duikt erop en zo wordt opiumsmokkel geboren. Je riskeert gevangenisstraf voor roken, of in beslagname van schip en lading als je het smokkelt, maar bij lange na nog niet de doodstraf, zoals heden ten dage in Singapore praktijk is. Zo ernstig vond men het blijkbaar allemaal nog niet.

In 1757 verovert de EIC de Indiase provincies Bengalen en Bihar met ’s werelds belangrijkste papaverakkers. Smart move van die Britten: de verovering van de rest van India is met drugswinsten gefinancierd. Dat lees je nou nooit in geschiedenisboekjes.

China blijft de belangrijkste afzetmarkt, maar rechtstreeks daarheen exporteren was nog steeds verboden dus ging de opium naar een vrijhandelszone in Canton (Guangzhou). Daarvandaan voeren Chinese handelaren het verder China in, dus alles geheel legaal voor de Britten. Ze hielden hun monopolie nog een halve eeuw daarna vast. De productie werd laag gehouden zodat de prijs hoog zou blijven. Maar Amerikaanse handelaren wilden ook de Chinese markt op, met Turkse en Perzische opium. Om dat te voorkomen voerden de Britten de productie op, daardoor zakte de prijs en werd opium betaalbaar voor meer Chinezen.

Waarom moest per se al die opium China in? Economisch belang. China had een groot handelsoverschot: het westen was dol op zijde en porcelein maar Chinezen hadden geen belangstelling voor westerse spullen, dus de berg buitenlands geld in China werd almaar groter. Via de opiumhandel nu, kon het westen die berg weer afgraven. Geen mens die moeilijk deed over de uitwerking van opium op gebruikers, handel was het enige wat telde.

In de 19e eeuw volgt een kat- en muisspel tussen het westen en de Chinese keizer. Handelsondernemingen waren een verlengstuk van de staat en opium was big business. De eerste opiumoorlog begon in 1839 toen China alle opium in Canton, nog steeds vrijhandelszone, in beslag nam. De Britten sloegen terug en wonnen er o.a. Hong Kong mee. De tweede opiumoorlog (1856) begint als China een opiumschip in beslag neemt afkomstig uit Hong Kong dus varend onder Britse vlag. Opnieuw slaan de Britten terug, dit keer met Franse steun - drugswinst verbroedert. Twee jaar later is de oorlog ten einde. In het vredesverdrag van Tientsin wordt de Chinese keizer gedwongen opium te legaliseren. Uitgekookt, van die drugsbaronnen.

De opiumimport zwelt gestaag aan, China’s handelsoverschot verdampt en dus gaat het nu ook zelf papaver telen. Daarmee is dan het hek volledig van de dam. Invoerheffingen en belasting op opium bedragen in die tijd zo’n 14% van het Chinese staatsinkomen. Ongeveer een op de vier mannen en 3,5% van de vrouwen is verslaafd, bij elkaar zo'n 100 miljoen mensen. In recordjaar 1906 wordt meer dan 35000 ton opium geconsumeerd in China. Ter vergelijk: nu komt vrijwel alle opium in de wereld uit Afghanistan, vorig jaar "slechts" 8200 ton.

Tot dan toe ging het belang van de drugswinsten, die immers de staatskas invloeiden, steeds boven het morele belang. Of beter gezegd: de moraal dat massale verslaving en sociale ontwrichting slecht zouden zijn, bestond nog maar nauwelijks. Weliswaar was er rond 1850 in Engeland een anti-opiumbeweging op gang gekomen, maar erg veel invloed had die niet. Nog in 1893 werd een commissie van wijze mannen ingesteld om het probleem in kaart te brengen, maar hun conclusie was simpel: in India is er geen probleem met opium en de winsten zijn te belangrijk voor de plaatselijke economie en die van onszelf, dus we gaan gewoon door met exporteren.

Pas in 1906 zag de wereld dat het uit de hand was gelopen en toen greep men eindelijk in. In 1909 kwam de Opiumcommissie in Shanghai bijeen en in 1912 volgde de Opiumconferentie in Den Haag. De Eerste Wereldoorlog gooide nog even wat roet in het eten, want pijnbestrijding is belangrijk in oorlogstijd. Maar het opiumverdrag van Den Haag werd na WO I in alle vredesverdragen verwerkt en daarmee was de basis voor internationale wetgeving ter bestrijding van drugs en drugshandel definitief gelegd.

In China is het probleem pas na WO II volledig uitgeroeid, door Mao Zedong. Toen was de BV Misdaad al lang in het gat gesprongen dat de NV Staatsopium hadden laten vallen.

Wordt vervolgd.

Dit is het vijfde deel in een serie. Klik voor het inleidende deel 1, deel 2 over jazz en heroïne, deel 3 over narcostaatsinrichting en deel 4 over Afghanistan
bronnen:
VN world drug report 2008
Opium History
How to make opium

maandag 11 augustus 2008

Echoklik: the Oddest of Oddest Book Title competion

Ter gelegenheid van de 30e verjaardag van de Diagram Prize for Oddest Book Title of the Year, organiseert The Bookseller de Diagram's Oddest of Oddest Book Title verkiezing. Stemmen kan hier.

Sterke kandidaten lijken
  • The Stray Shopping Carts of Eastern North America: A Guide to Field Identification;
  • Greek Rural Postmen and Their Cancellation Numbers;
  • Development in Dairy Cow Breeding and Management: and New Opportunities to Widen the Uses of Straw;
  • The Book of Marmalade: Its Antecedents, Its History and Its Role in the World Today;
  • Highlights in the History of Concrete;
  • Oral Sadism and the Vegetarian Personality.

Mijn persoonlijke favoriet is How to Avoid Huge Ships. Al deze boeken bestaan echt.

Koolstof-C14-methode

David Pinto, hoogleraar interculturele communicatie aan de Universiteit van Amsterdam, is een man naar mijn hart. “Islamlessen regelen ouders zelf maar,” zei hij vorige week in de Volkskrant, in een verwijzing naar de discussie over islamonderwijs op reguliere basisscholen.

Een andere zinsnede van Pinto in dit artikel luidde: “Dat er behoefte is aan lessen in eigen taal, cultuur en religie, begrijp ik. Maar waarom moet dat in schooltijd?”

Ik zou die gedachte even willen doortrekken naar het bijzonder onderwijs – dat is toch de term voor het soort onderwijs op katholieke, protestante enz. scholen? Ik vind dat, in tegenstelling tot hoe het in de huidige situatie geregeld is, er geen cent belastinggeld naar dit soort scholen mag gaan. De overheid regelt het openbare onderwijs en voor alles wat naar een levensbeschouwelijke, religieuze overtuiging riekt moeten mensen verder zelf de portemonnee trekken en hun bloedjes buiten de reguliere schooltijd laten bijscholen in de wondere wereld van waterlopers en profeten die in één nacht een uitstapje maken van Mekka naar Jeruzalem en weer terug, op de rug van een gevleugeld paard.

En als we dan toch bezig zijn: kunnen we onmiddellijk het epitheton ornans ‘wetenschappelijk’ laten vervallen vóór de term ‘opleidingen’, tenminste als het gaat om de dominee- en imamopleidingen aan de Vrije Universiteit en dergelijke? Zo’n André Rouvoet (ex-VU) kan dan wel in het NRC beweren dat geloof een andere vorm van wetenschap is, maar op een of andere manier vind ik de koolstof-C14-methode ter bepaling van de ouderdom van een fossiele boomstam toch net iets betrouwbaarder overkomen dan met de bijbel in de hand beweren dat Abraham 175 jaar werd.

zondag 10 augustus 2008

Taalkijker: kut is bon ton

Enige tijd geleden berichtten we over de verruwing van Nederlanders en het Nederlands. Wij vroegen u naar uw beschavingsniveau en taalgebruik. Wat blijkt? Tweederde van de respondenten vindt zichzelf heel beschaafd, maar bezigt het woord "kut" dagelijks. Een opmerkelijk resultaat. Dit betekent bijvoorbeeld dat het k-woord ook in inburgeringscursussen behandeld dient te worden - wie het k-woord niet of niet juist gebruikt, gedraagt zich niet als een echte Nederlander!

Vergelijken we schuttingtaal en scheldwoorden in het Nederlands met die in de rest van West-Europa, dan valt ten eerste op dat het buitenland nog veelal in het anale stadium verkeert. Het woord shit, al wat stoffig in het Nederlands, is in Engeland nog steeds vrij grof, maar Scheisse, merde en merda zijn ook gewone scheldwoorden waar niemand van opkijkt.

Genitale scheldwoorden heeft het buitenland ook, maar worden anders gebruikt en hebben dikwijls een veel grovere connotatie. De uitzondering is dat lul, prick, con, cazzo dan weer tamelijk universeel is, maar met putain (al dan niet d'un bordel de merde), hijo de puta en son of a bitch moet u echt oppassen en verkeerd gebruik van vaffancúlo kan dodelijk zijn.

Uniek voor het Nederlands is daarentegen het feit dat wij elkaar de meest vreselijke ziektes toewensen. Wie dit vrolijk en monter aan een buitenlander probeert uit te leggen, kan rekenen op een mengeling van onbegrip, verdriet en wanhoop. Maar het mooie van scheldwoorden is dat ze, mits juist uitgesproken en - niet onbelangrijk - begeleid door de juiste lichaamstaal, door taalbarrières heen kunnen breken. Met overtuiging schelden is een universele wereldtaal.

Een voorbeeld. Onderstaande toverspreuk kan u uit een benarde positie halen en uw opponent ontzag inboezemen, te gebruiken bij bijvoorbeeld een lastige verkeerssituatie of opdringerige souvenirverkopers.

U mag niet haperen tijdens het uitspreken want dan verliest hij zijn magische kracht. Oefen hem daarom grondig en hardop, bijvoorbeeld tijdens de autorit naar uw vakantiebestemming. Uw reisgenoten kunnen u coachen. Het dynamisch en melodisch accent van de gehele spreuk moet liggen op de op drie na laatste lettergreep: kàng!; de harde g van het Nederlands klinkt universeel als opmaat voor fluimen; gebruik dat. De spreuk vindt zijn oorsprong in het plat Haags en heeft dan ook de meeste impact als hij met dat accent wordt uitgesproken, dus gaulera en megaul. De JOH voor de climax, tenslotte, is essentieel want laat u die weg, dan valt er een cesuur tussen bak en kang en dan werkt de spreuk niet meer. Hij moet er in één keer vloeiend uitkomen!

Bent u er klaar voor?

"TIEFTGODVERREDOMMEÒPMETDIECHOLERABAKJOHKÀNKERMONGOOL"

Het maakt niet uit in welk ver oord u bent, degene die u hiermee aanspreekt begrijpt feilloos wat u bedoelt en zal u daarna met ontzag behandelen.

Loket Diversen is van mening dat er meer onderzoek moet worden gedaan naar universele taal. En dan bedoelen we niet het Esperanto.

zaterdag 26 juli 2008

Echoklik: NASA Images

In het vroege ochtendgloren van internet was er Archie om sites van universiteiten en dergelijke mee af te schuimen. NASA had tot voor enige jaren geleden slechts een ftp-site met wat plaatjes. Deze asteroïde Ida, hier links, met haar schattige maantje Dactyl (anderhalve kilometer doorsnede), heb ik daar gevonden.

Dat was vroeger. Er is nu NASA Images. Veel materiaal is niet van deze wereld. En, ook leuk, het is allemaal in te bedden. Hieronder nog een voorbeeld.



- In te bedden?
Ja, dat je het kunt embedden.
- embedden?
Ja dat je het in je blog kan hangen. 't Is embed-able.
- embeddebol?
Ja, pesies! Embedable. Ja want "embedbaar" vind ik niet klinken, en inbedbaar associeer ik meteen met thuisbevallen. "In te bedden" gaat nog net.
- Jaja ... maarreh, is toch evenzogoed wel beregaaf dat je dat zo maar allemaal kan zien op je laptop in de tuin zeg.
Ja toch? Supervet, echt! Retekoel, gewoon.

zondag 20 juli 2008

Taalkijker: Kost Niet Duur en andere verruwing

Dit hing onlangs bij *piep* hier om de hoek in de etalage. "Geen reclame", dacht ik, "zeker een vmbo-stagiair aan het werk geweest". Maar het was een landelijke campagne. En zie, het was meer mensen opgevallen. "Weet je ik irriteer me eraan" reageerde een blogster. Treffender had ze de debilisering niet kunnen illustreren.

Het was wèl reclame, bedacht door een bureau dat ik niet noem vanwege zijn domme, platte en vooral helemaal niet leuke spotjes. Dat de massa het grif vreet is zorgwekkend, maar wat kun je verwachten van een volk wiens aanstaande staatshoofd zo vrolijk meebralt met de meute?

Nederland is een kolonie van Moronia. De Moronen worden steeds agressiever en krijgen, ook heel zorgwekkend, automatisch stemrecht op hun achttiende. Met een wijde boog eromheen gaat niet meer wegens ruimtegebrek, dus wat helpt nog? Schouders ophalen en oordoppen in? Emigreren? Naar Drenthe? Nieuw Zeeland?

Het zijn voor de hand liggende gedachten, maar gelukkig zijn er ook nog wijze mannen in dit land. De immer vlijmscherpe S. Montag verhaalt dit weekeinde in NRC van het weerzien met zijn in 1960 naar Australië geëmigreerde vriend. Deze vriend is van mening dat De Nederlander en Het Nederlands grover en platter zijn geworden. Ekspets (Montag's spelling) zijn dat met hem eens. Vroeger had je lelijke woorden en die gebruikte je niet, maar nu is het mode om alles zo bot en cru mogelijk uit te drukken.

U gelooft mij niet? Een jaar of wat geleden zag ik voor het eerst in de krant een politiewoordvoerder een aantijging afdoen met "gelul". Let wel, dit was een overheidsdienaar die respect zou moeten afdwingen. Wat dat "gelul" dan was doet er niet toe, het punt is dat dit twintig jaar geleden ondenkbaar was. Ander voorbeeld: u wist van de kindertelefoon? Die is er nu ook op internet, hij heet www.shit.nl. En ga zo maar door.

Het probleem is dus niet zozeer de horde botte hufters die ons bedreigt en belemmert, maar vooral dat we er allemaal aan meedoen. Daarom nodigt Loket Diversen u vriendelijk doch dringend uit om mee te doen aan de onafhankelijke enquête, hier rechts. Niet flauw zijn, invullen, als het u belieft!

zaterdag 19 juli 2008

Volledig geïnformeerd

Een paar keer per week zit ik een uur in de trein: half uur heen, half uur terug. Grootste ergernis is zonder meer de onhebbelijkheid van medepassagiers om ongegeneerd te telefoneren. Een mp3-speler is onontbeerlijk, want je concentreren op je lectuur is er niet meer bij.

Er zijn al heel wat columns aan dit gedrag besteed. Hoofdverklaring is doorgaans iets als de doorgeschoten liberalisering van de NL maatschappij. Teneur: waar het vroeger nog gewoon was dat jouw persoonlijke vrijheden ophielden waar die van de ander begonnen, laat de 21ste-eeuwse Bataaf zich door niets of niemand meer hinderen in zijn vrijheidsbeleving. Zoiets.

Het zal allemaal wel, maar daar wilde ik het niet te lang over hebben.

Gisteren, in de trein tussen Hilversum-Noord en Amsterdam, besefte ik opeens wat mij het meest ergerde aan mobiel belgedrag in het OV. Want wat is nu eigenlijk het verschil tussen een op luide toon gevoerd kakelgesprek tussen 2 of meer mensen en een mobiele beller? Beide situaties zorgen ervoor dat ik 5x dezelfde alinea in een gratis krant lees en nog niet heb opgenomen wat er staat.

Het is het gebrek aan informatie. Als ik dan toch gedwongen naar een gesprek moet luisteren, dan wil ik ook alles weten. Daarom stel ik voor dat iedere mobiele beller die van zins is gesprekken te gaan voeren in het OV als de donder een moderne GSM met luidsprekerfunctie aanschaft. Zodat ik kan kiezen tussen de Trojan Skinhead Reggae Box Set op mijn iPod, dan wel een volledig gesprek over de liefde (“Neeee, zei-ie dat echt?”), de zaak (“Vraag Marjolein anders even of ze die conference call voor me wil cancelen”) of de plannen voor vanavond (“Doen we eerst ff een jointje, OK gast?).

vrijdag 18 juli 2008

Publieke omroep USA over medische noodhulp aan huis in Amsterdam

National Public Radio bericht over Nederlandse zorg aan huis in Amsterdam. We klagen dan wel dat de kwaliteit van de medische zorg zo achteruit is gegaan, in Amerika gelooft men zijn oren niet dat het 24/7 toegankelijk is voor meer dan 90% van de bevolking - waarmee natuurlijk niet gezegd is dat er niet nog veel te verbeteren valt.

Maar altijd leuk om te zien hoe men vanuit het buitenland naar ons kijkt. Lees de NPR reportage of beluister hem: After-Hours Doctor Calls Save Holland Money. Hoe die immer-efficiënte Hollanders ziektekosten besparen door mensen thuis te bezoeken. Thuis? - you gotta be kidding me..

Met dank aan Linda Hrobak.

maandag 14 juli 2008

Bootsy houdt uitverkoop

Dat was me wat, afgelopen vrijdag op North Sea Jazz. Althans, dat had wat kúnnen zijn. Maar ik voel me hevig in de steek gelaten door iemand die mij een jaar of 12 geleden bijkans een religieus moment van opperste vervoering bezorgde. En da's bepaald niet misselijk bij een atheïst.

Ik heb het hier over de definitie van übercool, funkbasgod Bootsy Collins. Waar hij destijds in Paradiso Amsterdam met zijn New Rubber Band liet zien waarom hij, samen met Larry Graham van Sly & the Family Stone, als enige aanspraak kan maken op een permanente plek op de Funkbasolympus, liet Bootsy het in Rotterdam behoorlijk afweten.

En het zag er zo veelbelovend uit. Bootsy en wat oude makkers zouden een tribute aan James Brown brengen. Fred Wesley, original funky drummer Jabo Starks, Bootsy zelf, broer Phelps: zij allen maakten deel uit van de legendarische funkmachine waarmee James Brown muziekgeschiedenis schreef. (Zie hier hoe Bootsy op 20-jarige leeftijd aan het werk was.) Deze mannen stonden 37 jaar later weer op het podium, aangevuld met wat jong grut.

Maar voor het zover was moest het publiek dansmariekes, een say-yo-and-clap-your-hands roepende crapper, een redelijk bandje met de bassist van Public Enemy, en Vicki Anderson, de vrouw van Browns sidekick Bobby Byrd verdragen. "Do you love Vicki Anderson?", vroeg La Anderson zelf. Oef.

Toen tenslotte Bootsy ten tonele verscheen was het leed al geschied. Daar kon ook de zoon van James Brown, die z'n vader heel goed nadeed, weinig meer aan veranderen. Ik koop een kaartje voor Bootsy, niet voor een soundmixshow, verstehst du?

Had ik beter moeten weten? Je zou zeggen van wel. Die kerst-CD van vorig jaar bevatte al voldoende uitverkoopaanwijzingen. Me dunkt.

vrijdag 4 juli 2008

Fillumpie! De Toren van Château Blois

Aan de Loire tussen Orleans en Nantes ligt Blois. Het heeft een leuk oud centrum met een mooi kasteel. Van mei tot september kun je daar na zonsondergang genieten van drie kwartier prachtig Licht- en Geluidspektakel en daarvan is dit filmpje een kleine impressie. De muziek is speciaal voor de gelegenheid gemaakt, door Gerda, onze vaste correctrice (en nog een heleboel meer).




This film is a short impression of the Son et Lumière Spectacle at the Château in Blois, France. The full show is 45 minutes. I've been unable to find out who created the actual show, but I'd be happy to correct for this omission once this information becomes available. Please use the link "reacties" below.

Ce film est une petite impression du spectâcle de Son et Lumière au Château de Blois. Le spectâcle prend environ 45 minutes. Je n'ai pas réussi à trouver qui a créé le spectâcle, mais je veux bien corriger cette omission dès que ces informations seront disponibles. Veuillez utiliser le lien "reacties" ci-dessous.

zondag 29 juni 2008

Secundaire Arbeidsvoorwaarden anno Nu.

Het zijn glorieuze tijden voor werkzoekenden. Ook míjn werkgever heeft de grootste moeite om aan personeel te komen, moedigt daarom de medewerkers op allerlei manieren aan om nieuwe mensen te werven. Mijn werkgever handhaaft zich al twintig jaar, maar is niet rijk.

Google is wèl rijk. Kijk maar eens rond in Zurich en in Mountain View, Californië (huddle area is nieuwspraak voor "vergaderruimte"). En het is er veel leuker dan bij Microsoft – ook obsceen rijk, maar daar is het geld vooral op een dot geschoten bij de heren Gates en Ballmer.

Nee, dan Google. Google legt als geen ander de werknemer, pardon Googler, in de watten. De Googler zoeft over de Google-campus op mountainbike of design-step (u weet wel, zo’n aluminium autoped met rollerskate-wielen), met een bloedsnelle ultraplatte laptop in de design-rugzak. De nieuwste killer-applicatie aan het bedenken. Een Googler hoeft de campus niet af. U houdt gemakkelijker contact met uw kind in Nieuw Zeeland dan met een Googler.

Want Google begrijpt waar de prioriteiten liggen: iedereen moet poepen en plassen, dus op de plee bij Google wordt u een gelukkiger mens. En dan is duizend dollar voor een pleebril toch een geringe investering? En wie eenmaal is afgegaan op een Toto Washlet wil toch ook niet anders meer? Klik wat verder op de site van Toto. Uw reet afvegen met papier is “het probleem uitsmeren”. Daar zit wat in. In Stephen Fry’s prachtboek The Liar meldt de hoofdpersoon ergens dat er na het poepen slechts twee papiertjes nodig zijn: one to wipe and one to polish. Nou, bullshit! Halve rollen moeten erlangs, om remsporen te voorkomen! De Indo’s onder u hebben misschien nog een bottel tjebbok, of beter nog, een tjebbok-kraantje? Ik ken niemand in Nederland met een bidet, maar alle hotelkamers bezuiden Parijs hebben er een. Het is wel zo fris.

Maar zouden die Washlets nou werkelijk de werknemer beter binden? Ik betwijfel het ten zeerste. Een voordeel: wie de kots krijgt van het management - onvermijdelijk bij een beursgenoteerde onderneming in de USA, ik spreek uit ervaring – kan zich na purgering op ongekend luxe wijze de mond laten reinigen. "Grhm BEURK ghrm kuche. Kuche grm. Mweuh, even spoelen. Eh...oscillating, maar. Prllll - prlll - prll".

woensdag 4 juni 2008

Taalkijker - anticlimax

De Vries, een bord moet erbij. Beetje mooi bord, snap je?
- Ja m'neer
Dat de omwonenenden begrijpen dat we begaan zijn, snap je? En geen krentenkakkers.
- Ja m'neer
Dus je mag best een professioneel bordenbedrijf in de arm nemen. Maar niet te schreeuwerig, want we zijn een beschaafde gemeente. Kan ik dat aan je overlaten, De Vries?
- N'tulek m'neer.

Taalkijker - CompuCrash

Loket Diversen draagt kleine zelfstandigen een warm hart toe. Vooral kleine zelfstandigen zoals Compucrash, dat niet alleen reclame maakt voor zichzelf, maar ook voor diverse Goede Doelen.

Maar wij maken ons wel een beetje zorgen, bij de combinatie van compu met crash. Wij willen namelijk zelf liever niet dat onze compu crasht. De linkjes op die site kloppen ook niet helemaal. En onze juf op school had deze zin nooit goedgekeurd:

"1 van de vele voordelen bij een service contract is de we uw pc op afstand kunnen overnemen, uiteraard nadat u toestemming en uw wachtwoord telefonisch doorgeeft zodat we uw PC probleem snel kunnen op lossen dit heeft voor u als voordeel dat er geen voorijkosten worden berekend en snel geholpen bent."

En nu maar hopen dat hier niet het wachtwoord van uw Internetbank wordt bedoeld.

Loket Diversen. Ook voor al uw Taaladvies.

vrijdag 30 mei 2008

Echoklik – SevenInchMania

Op SevenInchMania ontsluit co-auteur Floris Dogterom zijn verzameling zevenduimsers. Heet van de naald! En dat mag u letterlijk opvatten want Seven Inch slaat hier op de afmeting van de geluidsdrager, die zeven duim in diameter is. Wij hebben het hier over singles. Twee singles, één single, rijmt op jingle (als in bells).

Nostalgie beving mij bij het eerste proefmonster, het nummer Flipperkast. Of beter gezegd, een mengeling van nostalgie, meligheid en afgrijzen. Zo hartgrondig slecht maken ze ze tegenwoordig niet meer, zou je denken. Hoewel? Gelukkig is er ter compensatie de carnavalsschlager Er Zit Een Jehova Op M’n Sofa, en een keur aan andere leuke liedjes.

Denk niet dat het allemaal maar spielerei is. Vergelijk het bijvoorbeeld eens met dit object uit de collectie van het CODA museum te Apeldoorn. Voor meer kijkt u op de site van Internet Gelderse Musea www.igem.nl, klikt u op Zoeken in collectie tikt u bijvoorbeeld het trefwoord Indo in. Jawel, allemaal Cultureel Erfgoed.

donderdag 29 mei 2008

In Nepal kan het wel

Dagblad Trouw, vanochtend: Nepal roept republiek uit. Na 239 jaar heeft de Nepalese grondwetgevende vergadering een eind gemaakt aan de heerschappij van de Shah-dynastie. Goed voorbeeld doet goed volgen, zeg ik altijd maar, waarmee ik natuurlijk pleit voor herstichting van de Nederlandse Republiek, ondanks dat de omstandigeheden in beide landen niet helemaal vergelijkbaarzijn.

De Shahs maakte er een oneindig grotere bende van, onvergelijkbaar met de fratsjes van ons koningshuis. Zo schoot een dronken kroonprins Dipendra in 2001 zijn vader, zijn moeder en nog een aantal familieleden dood, onder nog steeds onopgehelderde omstandigheden. De Oranjes veroorzaken hooguit een aanrijdinkje, of excommuniceren een familielid omdat diens partnerkeuze hen niet bevalt. Niks om je druk over te maken.

Toch heb ik een vraag aan allen die in verband met ons koningshuis, al dan niet terecht, dingen mompelen als 'continuïteit', 'symbool voor de eenheid der natie' en 'ze schijnt het geweldig te doen'. Hoe democratisch is het als iemand, wier enige verdienste het is dat zij in een bepaald gezin geboren werd, een onduidelijke invloed heeft op de landspolitiek? En hoe democratisch is het dat de aard van die invloed zich aan de democratische controle onttrekt, omdat het koningshuis zich verschuilt achter Het Geheim van Paleis Noordeinde?

Toegegeven: die Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden was destijds uiteindelijk niet zo'n succes. Maar dat is geen reden om het vermolmde instituut van de constitutionele monarchie niet de plek te geven die zij verdient: de geschiedenisboekjes.

Weg met het geboorterecht. Het is 2008.

Link 1: Republikeins Genootschap
Link 2: Nieuw Republikeins Genootschap

maandag 26 mei 2008

Echoklik - Accessoires in het Rijksmuseum

Al sinds januari heeft het Rijksmuseum een schitterende expositie van accessoires on-line. Komt dat zien, komt dat zien. Skip de saaie intro, en vergaapt u aan gebruiksartikelen zoals brillen, waaiers en wandelstokken. Zoom in en bekijk detail dat u in spiegelende vitrinekasten en ellebogend langs in de weg lopende Japannertjes nooit zou zien. Prachtige spulletjes van heel erg foute materialen zoals ivoor, bont en schildpad. Maar dan wel een jaartje of honderd oud, minimaal. Dus dan mag het weer, want dan is het cultureel erfgoed. Gelukkig maar.

zondag 25 mei 2008

Wilders natuurlijk

Het knipsel hiernaast komt uit NRC Handelsblad van dit weekend. Het hele artikel is zeer de moeite waard voor zowel vriend als vijand van Geert met het gele haar, maar het gaat mij even om de laatste zinsnede.

"De problemen komen natuurlijk door moslims uit Marokko en Turkije."

Natuurlijk. Natuurlijk!

Kijk nu eens voor de aardigheid op wijblijvenhier.nl, en vergelijk dat eens met de reacties op het boetebeleid in het stukje hiervoor.

Ik krijg een visioen. Hordes in oranje uitgedoste wilden gaan plunderend door de straten, dronken van ontelbare vaten Heineken. Kan niet? Gebeurt niet? Moet u eens opletten, de eerstvolgende keer dat het Nederlands Elftal iets wint.

Er was eens een journalist die aan Mahatma Ghandi vroeg wat hij vond van de westerse beschaving. "Dat zou ik een heel goed idee vinden", antwoordde Ghandi.

zaterdag 24 mei 2008

Boze massa

De landelijke pers meldde dat ambtenaren een in diensttijd opgelopen bon voor fout parkeren of te hard rijden nu helemaal zelf moeten betalen. Aldus besloot minister Ter Horst, na vragen van Alexander Pechtold.

Ik wist niet dat de overheid boetes van ambtenaren deels vergoedde. Ministeries zijn verlengstukken van de wetgevende macht. Ambtenaren dienen er op toe te zien dat de wet wordt gehandhaafd. Ambtenaren stellen maximumsnelheden vast, ambtenaren bepalen waar je wel en niet mag parkeren en tegen welk tarief. Voor ambtenaren zouden die regels niet gelden?

Ik was verontwaardigd, toen ik het las. Ik was de enige niet. Maar moet u zien hoe het publiek reageert.

maandag 19 mei 2008

Porno verklaard: Stupid Design

Christenen blijven maar beweren dat Alles het Werk moet zijn van een Hogere Macht. Hardcore christenfundamentalisten ontkennen evolutie: de EO censureerde het woord evolutie uit natuurfilms van David Attenborough, de vorige minister van onderwijs Maria van der Hoeven wilde colleges Intelligent Design aan technische universiteiten. En zij kreeg moeiteloos een aantal wetenschappers mee.

Wat doen die wetenschappers in dat christelijke kamp? Gewoon, machtshonger. De politieke macht in dit land is al eeuwen in handen van christenen. Wouter Bos is geen rooie rakker, hij is een mislukte dominee, afkomstig uit de kweekvijver par excellence voor excellenties, namelijk de Vrije Universiteit. Net als J.P.

Diezelfde christenen roepen ach ende wee over de sexualisering van de maatschappij. Maar die is een rechtstreeks voortvloeisel uit het balts- en paringsgedrag van homo sapiens. Ik kan daar met geen mogelijkheid een intelligent ontwerp in zien. Een wangedrocht is het, broddelwerk van een mislukte tovenaarsleerling.

Waarom? Nou kijk. Het mannetje van de homo sapiens levert het zaad, wist u al. Voor een nakomeling is één enkel goedgericht zaadje per negen maanden ruim voldoende om de soort in stand te houden. Maar nee, een ejaculaat bevat enige miljarden zaadcellen, is elke pakweg vier tot acht uur vers uit voorraad leverbaar en dat vanaf de eerste natte droom tot de laatste gestimuleerde lozing, bij elkaar minimaal vijftig jaar lang.

Daar staat tegenover dat het vrouwtje van de homo sapiens wordt geboren met een beperkte voorraad van een paar miljoen eitjes die al voor de geboorte begint te slinken, waar zij niets aan heeft voordat ze geslachtsrijp is, die daarna elke maand voor de nodige problemen zorgt en als de eitjes uiteindelijk op zijn treedt de menopauze in – ook al zo’n ontwerptechnisch wangedrocht: ben je eindelijk van dat stomme maandelijkse probleem af, wordt je hormoonhuishouding zo in de war geschopt dat het jaren duurt voordat je weer enigszins tot jezelf gekomen bent. Is het soms niet zo, dames? Dank u.

Verder, wist u ook al, het vrouwtje moet de kleintjes werpen. Dat doet heel erg auw want de vrucht is veel te groot voor die nauwe opening maar nou ja, dat wordt gesmoord in een zelfgemaakte vergiftiging met alles-is-fijnhormoon. Maar na een bevallinkje of 10, 12, heeft Maria het wel gehad met biggen. Ziet u de schoonheid van dit ontwerp? Ik niet.

Het mensenvrouwtje, wist u ook al, is op jongere leeftijd geslachtsrijp dan het mensenmannetje. Maar gaan de mannetjes minimaal vijftig jaar lang door het leven met een ingebouwde drang om hun genetisch materiaal te verspreiden, hoe precies de vrouwtjes krols raken is een groot mysterie. De wetenschap heeft gemeten dat er bij verliefdheid in vrouwen een zekere hoeveelheid extra testosteron vrijkomt, ze vermoeden dat het daar iets mee te maken heeft. Maar extra testosteron geeft ook allerlei nare bijverschijnselen, dus een werkend afrodisiacum is nog steeds niet gevonden.

Er is dus een enorme discrepantie tussen vraag en aanbod op de sexmarkt: een gigantisch overschot aan zaad, maar de eitjes zijn op de bon. Slim bedacht? Ik zie het niet.

De enige uitweg uit deze ellende is sex om de sex (mijn excuses voor het intrappen van deze open deur) maar de vrouwtjes hebben daar lang niet zo vaak zin in als de mannetjes. In die leemte werd traditioneel voorzien door prostitutie, polygamie (waaronder vreemdgaan) en masturbatie.

Nu meen ik met zekerheid te kunnen stellen dat vrouwen die uit volkomen vrije wil het oudste beroep ter wereld kiezen uiterst zeldzaam zijn, ik denk zelfs dat ze helemaal niet bestaan; wie mij kan aantonen dat ik dat mis heb is van harte welkom.

Polygamie staat in laag aanzien en vreemdgaan zit niet in de Nederlandse cultuur. Blijft over masturbatie en alles wat daarmee samenhangt, en dat is meer dan u misschien zou denken. De functie van porno is geheugensteun bij masturbatie. Daarom wemelt het ervan op internet. Sex sells, altijd en overal. Waarom wordt Campari aan de man gebracht met foto’s van een veredelde portieksnol? Waarom hangt de nieuwste bustehouder van merk X meer dan levensgroot op de bushalte? Waarom gaan er miljarden om in de cosmetica-industrie, en waarom wordt de moderne meid borstimplantaten aangepraat en een designerkut?

Omdat het mannetje van de homo sapiens erg gevoelig is voor visuele stimuli die hem prikkelen tot een zaadlozing. Het is een rukker, dat mannetje. Hij wil sex, veel en vaak. Veel mannetjes hebben daar veel geld voor over. En wereldwijd domineren de mannetjes nog steeds de vrouwtjes, dus nogal wat vrouwtjes willen de mannetjes – tot op zekere hoogte – wel ter wille zijn. Ze kunnen er leuk aan verdienen.

Volgens bioloog Midas Dekkers hebben we dat overschot aan zaadcellen overgehouden aan de tijd dat we nog in de oceaan leefden en de pen-gatconstructie waarmee we nu paren er nog niet was. De mannetjesvis loosde zijn zaad in het water, en de vrouwtjesvis wierp daar haar eitjes bij. Omdat er dan het nodige wegspoelt moet je wel veel zaadjes maken. Dat heeft inmiddels geen enkele zin meer. Waarom is het er dan niet uitgeëvolueerd? Omdat het zaadaanmaakhormoon ook zorgt voor dommekracht waarmee je andere wezens kunt domineren was het evolutionair gunstig om het zo te laten. Dat is de enige plausibele verklaring.

Intelligent Design? Laat me niet lachen.

woensdag 14 mei 2008

Een nieuw Ezelsproces?

Zoals ik al eerder op dit blog opmerkte: er is geen subgroep van de wereldbevolking met meer talent voor gekwetst zijn dan gelovigen. Nu had ik had me voorgenomen nou eens een tijdje niks te zeggen over religie, maar Ernst Hirsch Ballin gooide roet in het eten. Het is 2008 en onze minister van jusititie acht het nodig om de naleving van het vloekverbod aan te scherpen.

Slim gebruik makend van de tijdgeest, waardoor, dankzij de opkomst van de islam, overdreven respect voor mystieke verklaringen over de oorsprong en de zin van het leven opeens weer bon ton is, probeert deze lepe katholiek het niet-religieuze deel der natie een oorvijgje toe te dienen.

Toegegeven, zo'n vaart zal het allemaal niet lopen, maar hebben we nou echt weer een Ezelsproces nodig om de grenzen van de vrijheid van meningsuiting hernieuwd vast te stellen? Voor de gelegenheid heb ik een oude column van stal gehaald en geüpdatet (wie denkt dat dat laatste woord niet correct gespeld is kijke in het Groene Boekje).
____________________________________________________________________________________________________

Toen ik stopte met agnost zijn en me tot het atheïsme bekende, kreeg ik prompt een hekel aan agnosten. Wat een slap gedoe zeg: wel beweren dat we met de rede het bestaan van God niet kunnen aantonen, maar anderzijds Zijn bestaan niet uitsluiten. En om dezelfde reden. Dat riekte mij teveel naar mensen die alleen met Kerst naar de kerk gaan of in het stervensuur toch nog even een priester laten langskomen voor het laatste oliesel; echt geloven doen ze niet, maar je weet maar nooit waar het goed voor is. Ook ietsisten (“Ik ga niet naar de kerk, maar ik geloof wel dat er iets is”) konden in dit verband op mijn welgemeende antipathie rekenen.

Er brak een fijne tijd aan. Ik woonde in het meest geseculariseerde land ter wereld, waar religieus gemor steeds minder doordrong. Streng gereformeerde enclaves op de Zuid-Hollandse eilanden en de Veluwe waren nog weinig meer dan folkloristische attracties; alle overige christenen waren behoorlijk licht in de leer geworden. Nee, dat atheïsme zat in Nederland in de lift.

Kleuter
Maar na verloop van tijd begon het tot me door te dringen dat ik een forse categorie gelovigen over het hoofd zag: onze honderdduizenden moslimbroeders- en zusters. En dat 86 procent van de wereldbevolking een of andere religie aanhangt. Als atheïst ben je dus zwaar in de minderheid en je bent eigenlijk verplicht om al die religieuze groeperingen serieus te nemen, al is het maar uit lijfsbehoud.

Het moeilijke daaraan is dat ik eigenlijk ieder geloof kinderlijk vind, en dus ook iedere gelovige een, eh, ja, soort kind. Ik herinner me een prettig gesprek met een Indonesische vakbondsman, elf jaar geleden, in de trein van Soerabaja naar Jakarta. Hele intelligente jongen.

Hij had veel interessants te melden en vond dat blijkbaar ook van mij, tot het moment dat hij in de gaten kreeg dat ik niet alleen geen moslim was, maar überhaupt het bestaan van welke god dan ook ontkende. Hij sprak: “But who made your little ears? And your little nose?” Choquerend. Het ene moment praat je met een volwassene, het volgende ogenblik zit je tegenover een kleuter van vier.

Waterloper
Het lastige in dit soort gesprekken is de onbewijsbaarheid van mijn atheïstische gelijk. Omdat ik denk dat er geen god en geen hiernamaals bestaat, kan ik na mijn dood niet even bellen om mijn religieuze medemensen te melden dat het hiernamaals niet bestaat. Omgekeerd kunnen zij die wel in het hiernamaals geloven, mij na hun dood ook niet even inseinen omtrent hun gelijk. Alweer omdat dat hiernamaals van hen er niet is.

Toch vraag ik me af wie er beter af is. Religie, maar meer nog religieuze gemeenschappen, heeft een belangrijke maatschappelijke functie, zelfs in een land als het onze. Ik zie het aan mijn vader, 80 inmiddels. Het strenge protestantisme uit zijn jeugd heeft plaats gemaakt voor iets dat ik ‘protestantisme lite’ noem en dat bijkans tegen new age aanschurkt. Jezus die over water loopt? Forget it. Maar mijn vader gaat wel graag naar de kerk, vooral om in een vertrouwde omgeving onder de mensen te kunnen zijn.

Voorts kunnen gelovigen tijdens hun leven een hoop tegenslag verwerken in de zekerheid van allerlei heerlijkheden na hun dood. Het wrange is natuurlijk wel dat ze er pas na hun dood achterkomen dat die heerlijkheden helaas op een waanidee berusten. O nee, natuurlijk niet: na je dood kun je nergens achterkomen. Of toch wel? Ik geloof dat ik maar ietsist word. Je weet immers maar nooit.