zondag 31 augustus 2008

NIEUW! Rampenbouwplaten nu te Downloaden

Vliegramp voor Het Mauritshuis (Antarctica)Bouwplaten, weet u nog? Stevig doch gemakkelijk te knippen karton met fraaie maar vooral ingenieuze opdruk, waar je dan een schaalmodel van de Eiffeltoren, het Mauritshuis of de Rialto-brug van kon maken. Goed voor uren afleidend geknutsel en lijmresten aan de vingertoppen, alleen was het eindproduct immer gedoemd te sneuvelen onder de stofdoek. Sommige dingen hoor je gewoon niet af te stoffen, maar maak dat maar eens duidelijk aan mijn moeder. Daarbij ontkende ze altijd enige betrokkenheid bij schade, maar ze had nooit een alibi. (U begrijpt nu: mijn moeder heeft geen internet).

De goeie ouwe bouwplaat is On Line! Downloaden, uitprinten op je kleurenprinter en knutselen maar! Spitefuls: Disaster Dioramas!!, u raadt het al, is gespecialiseerd in Rampen: keuze uit De Titanic of De Hindenburg op hun meest dramatische moment. De VS van A zijn nog niet toe aan een Twin Towers-uitvoering, maar dat is slechts een kwestie van tijd. U wilt geen Ramp op uw dressoir? Geen nood, er zijn ook neutralere, bijvoorbeeld van ToysREvil. Let vooral op de fifties platenspeler met de schattige grammofoonplaatjes.

Tot mijn stomme verbazing wemelt het van de downloadbare bouwplaten, maar die moet u zelf maar googelen. Het wordt namelijk al gauw kneuterig. Trapgeveltjes en kerkgebouwen en zo.

Spitefuls via boingboing
Illustratie: "Vliegramp voor Het Mauritshuis (Antarctica)" door Hedonia Buytenspel, kunstenares te Molenpolder

maandag 25 augustus 2008

Gaat 't zo mee of wilt u een tasje?

Wist u dat we met z'n allen jaarlijks tussen de 500.000.000.000 en de 1.000.000.000.000 plastic zakken gebruiken en verspreiden over de planeet? Ik ook niet, maar bekijk deze diavoorstelling. Je kunt door het verhaal en de plaatjes scrollen met het balkje ter rechterzijde van de kolom.

Het staat eenieder natuurlijk vrij om hiermee te doen of te laten wat men zelf wil. Maar u zou natuurlijk een tasje mee kunnen nemen naar de super, de volgende keer, en u zou ook best die pagina in een mail kunnen doorsturen naar iedereen die u tot weldenkende mensen rekent.

Oordeel zelf.

zaterdag 23 augustus 2008

Echoklik: Reverse Graffiti

Wel eens de teksten gelezen op een auto of een vrachtwagen, geschreven met een vinger in de viezigheid? Ik bedoel teksten als "VIES" of "MAAK MIJ SCHOON" geschreven in het stof en de vieze aanslag op de lak. "OOK IN WIT VERKRIJGBAAR" in de grauwsluier van een auto die ooit wit moet zijn geweest.

Misschien heeft u zulke teksten wel eens geschreven? In dat geval was u een pionier. Een pionier van de kunst van Reverse Graffiti.

Via Sargasso

donderdag 21 augustus 2008

Echoklik - Shared Space in Makkinga

"In een omgeving waarin sociale interactie mogelijk is zijn geen verkeersborden nodig", aldus wijlen Hans Monderman, verkeersgoeroe, "born in the small village of Leeuwarden", aldus de auteur van het ietwat langdradige begeleidende artikel waarin ook de visie van Marcel Proust op tijd, ruimte en de automobiel nog even voorbij komt. Die Proust toch.

Maar laat ik niet afdwalen. Monderman liet de bestrating aanpassen en verwijderde trottoirs, verkeersborden, drempels en wat dies meer zij. Weggebruikers weten dan niet meer waar ze aan toe zijn, worden voorzichtiger, bewegen behoedzamer. Men voelt zich onveiliger, maar maakt wel minder brokken.

Drie hoeraatjes voor de onttutteling!

Breng het te berde tijdens uw eerstvolgende verjaardagsvisite. Wedden dat iedereen er een mening over heeft?

via boingboing

dinsdag 12 augustus 2008

Drugscanon – de oorsprong van de War on Drugs

Jan en alleman schrijft over China. Loket diversen doet mee, en de VN ook: zou het toeval zijn dat juist het world drug report 2008 in detail beschrijft hoe China massaal aan de dope raakte? Niet epo, maar opium: een eeuw geleden was één op de vier Chinese mannen eraan verslaafd. Het was een epidemie die zijn weerga niet kent in de geschiedenis. Hoe kon dat gebeuren?

We beginnen bij het begin. Oermens haalt min of meer bij toeval een scherp voorwerp langs een juist uitgebloeide papaver somniferum. Uit de snede in het bolletje komt wit spul, dat na een tijdje zwart wordt. Oermens krabt eraan en schraapt vervolgens zijn nagel af aan een ondertand. Een volkomen natuurlijke handelwijze. De rest van die dag had Oermens het heerlijk naar zijn zin. Moraal: opium is simpel en verschaft instant euforie.

Het oudst bekende schrift is van de Soemeriërs (nu Irakezen) en daarin komt Gil Hul, “pretplant”, al voor. Die geschriften zijn 5000 jaar oud, dus letterlijk sinds mensenheugenis wordt opium gebruikt, tegen pijn, maar ook voor de lol. Het eerste land dat er genoeg van maakt om te kunnen exporteren is India (16e eeuw) maar die handel wordt rap overgenomen door de Britse East India Company (EIC), die het daarna verliest aan onze eigen Verenigde Oostindische Compagnie. Die neemt rond 1600 ook nog alle handelsposten in die regio over van Portugal, en krijgt daarmee de wereldopium- en tabakshandel in handen.

U herinnert zich dat onze Eerste Minister riep dat we terug moesten naar de VOC-mentaliteit? Hij moest spijt betuigen omdat hij slavenhandel over het hoofd had gezien, maar zijn Trots der Natie was tevens world dope pusher. Wist hij dat of balkt hij maar wat? Enfin, dit terzijde.

Werd opium traditioneel gegeten, het roken van opium en tabak blijkt veel ernstiger verslavend te zijn en vooral in China slaat het aan. In 1683 heeft Formosa (nu Taiwan) het eerste verslaafdenprobleem. Gebruik en import worden verboden door de Chinese keizer, de prijs schiet omhoog, de criminaliteit duikt erop en zo wordt opiumsmokkel geboren. Je riskeert gevangenisstraf voor roken, of in beslagname van schip en lading als je het smokkelt, maar bij lange na nog niet de doodstraf, zoals heden ten dage in Singapore praktijk is. Zo ernstig vond men het blijkbaar allemaal nog niet.

In 1757 verovert de EIC de Indiase provincies Bengalen en Bihar met ’s werelds belangrijkste papaverakkers. Smart move van die Britten: de verovering van de rest van India is met drugswinsten gefinancierd. Dat lees je nou nooit in geschiedenisboekjes.

China blijft de belangrijkste afzetmarkt, maar rechtstreeks daarheen exporteren was nog steeds verboden dus ging de opium naar een vrijhandelszone in Canton (Guangzhou). Daarvandaan voeren Chinese handelaren het verder China in, dus alles geheel legaal voor de Britten. Ze hielden hun monopolie nog een halve eeuw daarna vast. De productie werd laag gehouden zodat de prijs hoog zou blijven. Maar Amerikaanse handelaren wilden ook de Chinese markt op, met Turkse en Perzische opium. Om dat te voorkomen voerden de Britten de productie op, daardoor zakte de prijs en werd opium betaalbaar voor meer Chinezen.

Waarom moest per se al die opium China in? Economisch belang. China had een groot handelsoverschot: het westen was dol op zijde en porcelein maar Chinezen hadden geen belangstelling voor westerse spullen, dus de berg buitenlands geld in China werd almaar groter. Via de opiumhandel nu, kon het westen die berg weer afgraven. Geen mens die moeilijk deed over de uitwerking van opium op gebruikers, handel was het enige wat telde.

In de 19e eeuw volgt een kat- en muisspel tussen het westen en de Chinese keizer. Handelsondernemingen waren een verlengstuk van de staat en opium was big business. De eerste opiumoorlog begon in 1839 toen China alle opium in Canton, nog steeds vrijhandelszone, in beslag nam. De Britten sloegen terug en wonnen er o.a. Hong Kong mee. De tweede opiumoorlog (1856) begint als China een opiumschip in beslag neemt afkomstig uit Hong Kong dus varend onder Britse vlag. Opnieuw slaan de Britten terug, dit keer met Franse steun - drugswinst verbroedert. Twee jaar later is de oorlog ten einde. In het vredesverdrag van Tientsin wordt de Chinese keizer gedwongen opium te legaliseren. Uitgekookt, van die drugsbaronnen.

De opiumimport zwelt gestaag aan, China’s handelsoverschot verdampt en dus gaat het nu ook zelf papaver telen. Daarmee is dan het hek volledig van de dam. Invoerheffingen en belasting op opium bedragen in die tijd zo’n 14% van het Chinese staatsinkomen. Ongeveer een op de vier mannen en 3,5% van de vrouwen is verslaafd, bij elkaar zo'n 100 miljoen mensen. In recordjaar 1906 wordt meer dan 35000 ton opium geconsumeerd in China. Ter vergelijk: nu komt vrijwel alle opium in de wereld uit Afghanistan, vorig jaar "slechts" 8200 ton.

Tot dan toe ging het belang van de drugswinsten, die immers de staatskas invloeiden, steeds boven het morele belang. Of beter gezegd: de moraal dat massale verslaving en sociale ontwrichting slecht zouden zijn, bestond nog maar nauwelijks. Weliswaar was er rond 1850 in Engeland een anti-opiumbeweging op gang gekomen, maar erg veel invloed had die niet. Nog in 1893 werd een commissie van wijze mannen ingesteld om het probleem in kaart te brengen, maar hun conclusie was simpel: in India is er geen probleem met opium en de winsten zijn te belangrijk voor de plaatselijke economie en die van onszelf, dus we gaan gewoon door met exporteren.

Pas in 1906 zag de wereld dat het uit de hand was gelopen en toen greep men eindelijk in. In 1909 kwam de Opiumcommissie in Shanghai bijeen en in 1912 volgde de Opiumconferentie in Den Haag. De Eerste Wereldoorlog gooide nog even wat roet in het eten, want pijnbestrijding is belangrijk in oorlogstijd. Maar het opiumverdrag van Den Haag werd na WO I in alle vredesverdragen verwerkt en daarmee was de basis voor internationale wetgeving ter bestrijding van drugs en drugshandel definitief gelegd.

In China is het probleem pas na WO II volledig uitgeroeid, door Mao Zedong. Toen was de BV Misdaad al lang in het gat gesprongen dat de NV Staatsopium hadden laten vallen.

Wordt vervolgd.

Dit is het vijfde deel in een serie. Klik voor het inleidende deel 1, deel 2 over jazz en heroïne, deel 3 over narcostaatsinrichting en deel 4 over Afghanistan
bronnen:
VN world drug report 2008
Opium History
How to make opium

maandag 11 augustus 2008

Echoklik: the Oddest of Oddest Book Title competion

Ter gelegenheid van de 30e verjaardag van de Diagram Prize for Oddest Book Title of the Year, organiseert The Bookseller de Diagram's Oddest of Oddest Book Title verkiezing. Stemmen kan hier.

Sterke kandidaten lijken
  • The Stray Shopping Carts of Eastern North America: A Guide to Field Identification;
  • Greek Rural Postmen and Their Cancellation Numbers;
  • Development in Dairy Cow Breeding and Management: and New Opportunities to Widen the Uses of Straw;
  • The Book of Marmalade: Its Antecedents, Its History and Its Role in the World Today;
  • Highlights in the History of Concrete;
  • Oral Sadism and the Vegetarian Personality.

Mijn persoonlijke favoriet is How to Avoid Huge Ships. Al deze boeken bestaan echt.

Koolstof-C14-methode

David Pinto, hoogleraar interculturele communicatie aan de Universiteit van Amsterdam, is een man naar mijn hart. “Islamlessen regelen ouders zelf maar,” zei hij vorige week in de Volkskrant, in een verwijzing naar de discussie over islamonderwijs op reguliere basisscholen.

Een andere zinsnede van Pinto in dit artikel luidde: “Dat er behoefte is aan lessen in eigen taal, cultuur en religie, begrijp ik. Maar waarom moet dat in schooltijd?”

Ik zou die gedachte even willen doortrekken naar het bijzonder onderwijs – dat is toch de term voor het soort onderwijs op katholieke, protestante enz. scholen? Ik vind dat, in tegenstelling tot hoe het in de huidige situatie geregeld is, er geen cent belastinggeld naar dit soort scholen mag gaan. De overheid regelt het openbare onderwijs en voor alles wat naar een levensbeschouwelijke, religieuze overtuiging riekt moeten mensen verder zelf de portemonnee trekken en hun bloedjes buiten de reguliere schooltijd laten bijscholen in de wondere wereld van waterlopers en profeten die in één nacht een uitstapje maken van Mekka naar Jeruzalem en weer terug, op de rug van een gevleugeld paard.

En als we dan toch bezig zijn: kunnen we onmiddellijk het epitheton ornans ‘wetenschappelijk’ laten vervallen vóór de term ‘opleidingen’, tenminste als het gaat om de dominee- en imamopleidingen aan de Vrije Universiteit en dergelijke? Zo’n André Rouvoet (ex-VU) kan dan wel in het NRC beweren dat geloof een andere vorm van wetenschap is, maar op een of andere manier vind ik de koolstof-C14-methode ter bepaling van de ouderdom van een fossiele boomstam toch net iets betrouwbaarder overkomen dan met de bijbel in de hand beweren dat Abraham 175 jaar werd.

zondag 10 augustus 2008

Taalkijker: kut is bon ton

Enige tijd geleden berichtten we over de verruwing van Nederlanders en het Nederlands. Wij vroegen u naar uw beschavingsniveau en taalgebruik. Wat blijkt? Tweederde van de respondenten vindt zichzelf heel beschaafd, maar bezigt het woord "kut" dagelijks. Een opmerkelijk resultaat. Dit betekent bijvoorbeeld dat het k-woord ook in inburgeringscursussen behandeld dient te worden - wie het k-woord niet of niet juist gebruikt, gedraagt zich niet als een echte Nederlander!

Vergelijken we schuttingtaal en scheldwoorden in het Nederlands met die in de rest van West-Europa, dan valt ten eerste op dat het buitenland nog veelal in het anale stadium verkeert. Het woord shit, al wat stoffig in het Nederlands, is in Engeland nog steeds vrij grof, maar Scheisse, merde en merda zijn ook gewone scheldwoorden waar niemand van opkijkt.

Genitale scheldwoorden heeft het buitenland ook, maar worden anders gebruikt en hebben dikwijls een veel grovere connotatie. De uitzondering is dat lul, prick, con, cazzo dan weer tamelijk universeel is, maar met putain (al dan niet d'un bordel de merde), hijo de puta en son of a bitch moet u echt oppassen en verkeerd gebruik van vaffancúlo kan dodelijk zijn.

Uniek voor het Nederlands is daarentegen het feit dat wij elkaar de meest vreselijke ziektes toewensen. Wie dit vrolijk en monter aan een buitenlander probeert uit te leggen, kan rekenen op een mengeling van onbegrip, verdriet en wanhoop. Maar het mooie van scheldwoorden is dat ze, mits juist uitgesproken en - niet onbelangrijk - begeleid door de juiste lichaamstaal, door taalbarrières heen kunnen breken. Met overtuiging schelden is een universele wereldtaal.

Een voorbeeld. Onderstaande toverspreuk kan u uit een benarde positie halen en uw opponent ontzag inboezemen, te gebruiken bij bijvoorbeeld een lastige verkeerssituatie of opdringerige souvenirverkopers.

U mag niet haperen tijdens het uitspreken want dan verliest hij zijn magische kracht. Oefen hem daarom grondig en hardop, bijvoorbeeld tijdens de autorit naar uw vakantiebestemming. Uw reisgenoten kunnen u coachen. Het dynamisch en melodisch accent van de gehele spreuk moet liggen op de op drie na laatste lettergreep: kàng!; de harde g van het Nederlands klinkt universeel als opmaat voor fluimen; gebruik dat. De spreuk vindt zijn oorsprong in het plat Haags en heeft dan ook de meeste impact als hij met dat accent wordt uitgesproken, dus gaulera en megaul. De JOH voor de climax, tenslotte, is essentieel want laat u die weg, dan valt er een cesuur tussen bak en kang en dan werkt de spreuk niet meer. Hij moet er in één keer vloeiend uitkomen!

Bent u er klaar voor?

"TIEFTGODVERREDOMMEÒPMETDIECHOLERABAKJOHKÀNKERMONGOOL"

Het maakt niet uit in welk ver oord u bent, degene die u hiermee aanspreekt begrijpt feilloos wat u bedoelt en zal u daarna met ontzag behandelen.

Loket Diversen is van mening dat er meer onderzoek moet worden gedaan naar universele taal. En dan bedoelen we niet het Esperanto.