donderdag 29 mei 2008

In Nepal kan het wel

Dagblad Trouw, vanochtend: Nepal roept republiek uit. Na 239 jaar heeft de Nepalese grondwetgevende vergadering een eind gemaakt aan de heerschappij van de Shah-dynastie. Goed voorbeeld doet goed volgen, zeg ik altijd maar, waarmee ik natuurlijk pleit voor herstichting van de Nederlandse Republiek, ondanks dat de omstandigeheden in beide landen niet helemaal vergelijkbaarzijn.

De Shahs maakte er een oneindig grotere bende van, onvergelijkbaar met de fratsjes van ons koningshuis. Zo schoot een dronken kroonprins Dipendra in 2001 zijn vader, zijn moeder en nog een aantal familieleden dood, onder nog steeds onopgehelderde omstandigheden. De Oranjes veroorzaken hooguit een aanrijdinkje, of excommuniceren een familielid omdat diens partnerkeuze hen niet bevalt. Niks om je druk over te maken.

Toch heb ik een vraag aan allen die in verband met ons koningshuis, al dan niet terecht, dingen mompelen als 'continuïteit', 'symbool voor de eenheid der natie' en 'ze schijnt het geweldig te doen'. Hoe democratisch is het als iemand, wier enige verdienste het is dat zij in een bepaald gezin geboren werd, een onduidelijke invloed heeft op de landspolitiek? En hoe democratisch is het dat de aard van die invloed zich aan de democratische controle onttrekt, omdat het koningshuis zich verschuilt achter Het Geheim van Paleis Noordeinde?

Toegegeven: die Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden was destijds uiteindelijk niet zo'n succes. Maar dat is geen reden om het vermolmde instituut van de constitutionele monarchie niet de plek te geven die zij verdient: de geschiedenisboekjes.

Weg met het geboorterecht. Het is 2008.

Link 1: Republikeins Genootschap
Link 2: Nieuw Republikeins Genootschap

Geen opmerkingen:

Een reactie posten