zondag 25 januari 2009

Bekentenissen van een Doe-Het-Zelver

De kraan zat los en hij was een tikje dol. Zo’n ding met een draaihefboompje. De hoek omhoog is voor veel of weinig, de hoek opzij voor warm of koud en dat was dus dol. Dat is onhandig want je brandt je poten of je krijgt lauw water te drinken. Daar moest iets aan gedaan worden. Ik had met de kerst het ding al eens van onderen aangedraaid, maar na een paar dagen zat het weer los. Dus dat moest beter.

Ik dacht dit definitief op te kunnen lossen met een fiberring van € 0,89 de 2 van de kleinschalige klusmarkt O te B. Die tussen klemplaat en het aanrechtblad en dan aandraaien, dat moest het wel doen, maar daarvoor moest dus wel de kraan eraf, dus de hoofdkraan dicht, dus geen drinkwater meer en ook geen plee meer doorspoelen, even.

Genoemde fiberring was echter nét iets te krap. Had al gezien dat ze bij O geen rubber ringen hadden (anders had ik die meteen gekocht) dus nu naar de P te Z, en daar 10 rubberen ringen gekocht voor € 5.49. Had er maar 1 nodig, maar Ach. Heeft u nog een bouwmarkt in de buurt die enkelstuks verkoopt? Koester die, loop er de deur plat, en koop er ook eens een stel tuinmeubelen of iets anders duurs want anders verdwijnt hij, let op mijn woorden.

Affijn, ring d’r om, kraan netjes in juiste hoek gezet en gemonteerd, slangetjes weer aangesloten. Hoofdkraan weer aan. Het spoot er aan alle kanten uit, behalve uit de kraan.

Kut.

Hoofdkraan als de sodemieter weer dicht. Vloer aangedweild. Verbindingen nagelopen en/of overnieuw gedaan, versterking (mijn Lief) gehaald en geïnstrueerd “hoofdkraan een klein stukje open”. De slangetjes bleken lek. Dit was gemonteerd op zijn Pappa L’s.

Pappa L is de pappa van een vorige bewoner. Hij heeft allerlei klussen verricht in ons huis. “Op zijn Pappa L’s” is een gevleugelde uitdrukking bij ons thuis voor iets wat nog nét werkend is afgeleverd, maar niet te onderhouden is of gewoon stom en fout uitgevoerd. Pappa L heeft een keur van verborgen gebreken in ons huis aangebracht. Ik vind dat overigens helemaal niet erg, wij kennen namelijk ook mensen met nieuwbouwhuizen waar de boel is verkloot door professionals en dat is minstens zo erg. Dus ik troost mij bij iedere kutklus die Pappa L mij oplevert met de gedachte dat ik het dan tenminste overnieuw kan doen en dan goed.

Slangetjes lek dus. Ik weer naar de O voor nieuwe slangetjes. Die hadden ze niet los, dus dan maar een nieuwe kraan, daar zaten ook nieuwe slangetjes bij. € 27,50 is niet duur voor een kraan. Op de verpakking staat dat je de slangetjes niet in een S-bocht mag monteren - had Pappa L wel gedaan - en dat is omdat die dingen op slag lek zijn als ze daar na een jaar of tien ineens uit worden gehaald. Maar dat is Pappa L zijn probleem niet.

Bij thuiskomst had ik helaas alleen wel een sexual problem. Dat is technisch voor dat Het Niet Kan. Vrouwtje-mannetje kan, in de techniek. Vrouwtje-vrouwtje of mannetje-mannetje niet, daar moet een verloopstuk (“verloopje”) tussen. Zoek hier geen parallellen met intermenselijke verhoudingen.

Toen heb ik de aansluitslangen losgemaakt om te kijken of ik de kraanslangen daar rechtstreeks op kon doen. De koude leiding liet zich gemakkelijk losschroeven, de warme leiding was gelegd door Pappa L. Ik draaide zonder enige moeite niet de wartel los, maar het pijpje waar hij op zat uit het T-stuk in de leiding aan de wand.

Kut.

Want dat is een soldeerverbinding en ik had geen spullen voor zoiets, maar vooral is het een onmogelijke plaats, achter de sifon van de afvoer waarin ook de afvoer van de vaatwasser en de wasmachine uitmonden.

Maar we moeten morgen weer douchen en straks gewoon weer warm en koud water hebben in de keuken. Dus met de decoupeerzaag een stuk uit de achterwand van het gootsteenkastje gezaagd, zodat ik die niet in de fik zou steken bij het solderen van het pijpje.

En vervolgens weer naar de O. Daar kocht ik een draagbaar soldeerpistool op aanstekerbenzine, vloeivloeistof (geen typefout) en loodloze soldeer want dat moet tegenwoordig, in drinkwaterleidingen. € 21,95 bij elkaar. Met dat soldeerpistool ging prima, zei de zaterdaghulp van de O. Tot wel 1300 graden kon-ie verhitten. Ik had daar het volste vertrouwen in. Verloopjes voor mijn sexual problem hadden ze niet bij de O, maar het is een prima zaak en hij moet blijven.

Daarvandaan reed ik naar huis om mijn Lief in te lichten dat ik meteen weer doorging naar de P, voor verloopjes. Die hadden ze, prachtige verloopslangetjes, precies wat ik zocht. Samen € 11,00.

Bij thuiskomst wilde ik vol goede moed aan de slag, maar het aanstekergas was op. En bij de super om de hoek hadden ze het niet en ook niet bij de tabakkiosk en ook niet bij de twee drogisten die ons dorp rijk is. Bovendien bleek ik ook nog een nieuwe knelschroef nodig te hebben, want de koudwaterslang bleek te zijn bevestigd met een halfvergaan rubber ringetje. Vandaar dat het ook wel eens lekte in het gootsteenkastje, Pappa L! Dus ik weer naar de O, maar die had niet de knelschroef die ik hebben moest en ook niet de aanstekerbenzine. Dat hadden ze gelukkig wel bij de sigarenboer niet ver daarvandaan. Ik rook niet meer, maar ik was reuzeblij dat er nog sigarenboeren zijn en dat horecaverbod mag van mij voor geselecteerde kroegen best worden opgeheven.

Voor de verloopring moest ik weer naar de P. Die had precies wat ik hebben wou, alleen 5 en niet 1 knelring en niet 1 maar 2 knelschroeven, tesamen voor € 6,88. Dat is het nadeel van de P, nog afgezien van het feit dat er een ongelofelijke gluiperd de bedrijfsleiding voert daar. Maar dat is een ander verhaal.

Nu kon ik dan toch eindelijk gaan herstellen. Er kwam een venijnig vlammetje uit het draagbare soldeerpistool. Maar een vlammetje, ook als je hem maximaal zette. Ik heb een drie kwartier geprobeerd de verbinding zodanig te verhitten dat het soldeer vanzelf vloeide. Drie kwartier een aansteker ingedrukt houden is geen sinecure, zeker niet als je op je hurken een meter naar voren moet reiken en de temperatuur van het werkstuk de 1300 graden nadert. Maar het werd stomweg niet heet genoeg. Ik vervloekte mezelf dat ik niet direct meer geld had uitgegeven, maar ja, ik heb anders nooit koperen pijpen te solderen.

Een laatste maal naar de O - mijn Lief reed zodat ik kon uitrusten - alwaar ik voor € 25,95 een gasbrander met een tankje kocht. Die zette ik op een stapeltje bakstenen in het keukenkastje, precies gericht op het werkstuk zodat ik het ding niet oeverloos hoefde vasthouden. Binnen 2 minuten vloeide de soldeer prachtig. Een half uur later kon de hoofdkraan open. Het lekte niet. Het lekt nog steeds niet en het zit beter dan ooit.

Resumerend: wat ik dacht voor € 0,89 in een half uurtje te kunnen klaren kostte uiteindelijk € 99,14 en zes uur. Weet u nog, de tramtunnel in Den Haag? Dat ging ook zo. Kijk naar de Noord-Zuidlijn in onze mooie hoofdstad en u ziet niets anders. Doe-het-zelvers. Allemaal.

3 opmerkingen:

  1. Voor wie geen genoeg kan krijgen van dit huis-, tuin- en keukenleed: lees van dezelfde auteur 'Eierprikker' (http://www.xs4all.nl/~anneb/cafe/eiprik.htm), 'Poster' (http://www.xs4all.nl/~anneb/cafe/poster.htm) en 'Sjgommak sjgommak' (http://www.xs4all.nl/~anneb/cafe/sjgommak.htm). Onthullend!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, het is een genre. Kees van Kooten kon ook heerlijk doorgaan over de verbouwing van zijn keuken. Ik ben in goed gezelschap.

    Ook nu weer vroeg ik mij af of de gemiddelde lezer Er wel Iets aan heeft, aan zo'n stukje. Maar mijn proeflezers moesten er allebei smakelijk om lachen. En dan vinden meer mensen het leuk. Dat is voldoende.

    In Eiprik zit 1 x fin de siècle te veel. Maar dat is dan ook vroeg werk.

    BeantwoordenVerwijderen