zondag 30 augustus 2009

Terreur in de etalage

De foto rechts is een etalage van een modewinkel in het centrum van Utrecht, begin van dit jaar. De bivakmutsen zijn een beetje geretoucheerd om de spiegeling van de etalageruit weg te werken en de merknamen zijn onherkenbaar gemaakt, maar verder is er niks aan gefotoshopt. Er staan hier twee terroristen in de etalage, lekker stoer en macho maar onmiskenbaar terroristen. Niemand vond dat eng of aanstootgevend, iedereen liep er gewoon langs. De meeste mensen zal het niet eens zijn opgevallen.

Niet lang daarna noch ver daarvandaan nam ik de foto links. Deze stretch-boerka's bedekken alles en tegelijk verhullen zij niets. Een mooie paradox, op zijn minst, maar wat heeft dit met terreur te maken? Er zijn landen waar vrouwen verplicht zijn zich van top tot teen te bedekken en dat op zichzelf kun je beschouwen als een vorm van terreur. Maar een vrouw die het in haar hoofd haalt om in zo'n land over straat te gaan in een gewaad zoals in deze etalage, kan rekenen op dood door steniging. Als dat geen terreur is, dan weet ik het niet meer.

Etaleurs zijn geen kunstenaars. Etaleurs moeten blikvangers maken, dat is hun taak, en onze blik werd gevangen dus die taak is goed volbracht. Maar net als kunstenaars geven deze etaleurs, bewust of onbewust, een weerspiegeling van de tijd waarin we leven. Of dat in deze twee gevallen ook de bedoeling was is niet bekend. Ik zie het er in en ik zal de enige niet zijn, maar oordeel vooral zelf.

Ik meen echter zeker te weten dat de ontwerpster van dit kledingstuk voor peuters zeer beslist niet de bedoeling heeft gehad om een bomgordel te ontwerpen. Toch zie ik die er in en ik ben niet over één nacht ijs gegaan met deze foto: diverse andere mensen, allemaal nette, aangepaste en respectabele burgers, zagen het ook. Uit zichzelf. We vroegen ons nog wel af of deze stootkussentjes ook echt zijn bedoeld als stootkussentjes want een peuter die voorover valt landt meestal niet op de buik maar op de handjes en de knietjes, maar verder, nee, duidelijk en onmiskenbaar een bomgordel.

Of de ontwerpster misschien onderbewust een bomgordel in het ontwerp heeft verwerkt is nooit met zekerheid te zeggen. Men ziet het er gemakkelijk in, dat is wél aangetoond. We kijken er nog wel van op, maar we houden blijkbaar ook moeiteloos rekening met de mogelijkheid.

Of nu de terreur zo steels onze gedachtewereld insluipt, of dat die daar al latent aanwezig is en weinig impuls nodig heeft om naar voren te komen, dat is voer voor psychologen en daar doe ik verder geen uitspraken over. Feit is wel dat het zogenoemde islam-terrorisme in de afgelopen decennia iedere week weer een aantal maal het nieuws haalde en we kunnen er van uitgaan dat dat voorlopig zo blijft. Ik denk dat het onze gedachtewereld onwillekeurig beïnvloedt en ik denk dat je een deeltje van die invloed terugziet in deze etalages.

De boodschap? Stomp niet af.

donderdag 13 augustus 2009

Kijkcijferkanon

UPDATE 21-2-2010: Danny Trubert is sinds eergisteren voortvluchtig.

Onze sitemeter wijst aan hoeveel bezoekers zich melden aan Loket Diversen, en hoe ze hier komen. Wat blijkt? De Scheveninger Danny Trubert, die we twee jaar geleden bespraken in dit artikel over verdachtenbescherming zorgt nog elke week voor veel kijkcijfers. Wie hem googelt krijgt Loket Diversen bovenaan. Dat is geen opzet, dat is bij toeval zo ontstaan. Nu vind je van alles & nog wat bij Loket Diversen, maar een sensatieblog willen we niet zijn. Echter wie zoekt willen we wel helpen.

De toen 16-jarige Danny is op 18 oktober 2007 veroordeeld tot een jaar jeugddetentie en tbs, voor een steekpartij die fataal afliep voor de 25-jarige Pascal Triep. We tekenen hierbij aan dat TBS de enige manier is om iemand letterlijk levenslang in detentie te houden. Zo werkt TBS.

Een filmpje van de momenten na de steekpartij, gemaakt met een mobieltje door een buur en gepost op Geenstijl, zorgde voor veel ophef en stemmingmakerij. Nog steeds is dat filmpje daar te vinden en ook daar zorgt het blijkbaar nog steeds voor hoge kijkcijfers: je moet eerst reclame bekijken voordat je het filmpje te zien krijgt. Reclame voor de Staatsloterij, wrang genoeg, want de kans dat je een mes tussen je ribben krijgt is immers vele malen groter dan de kans op de hoofdprijs in de Staatsloterij.

Maar goed. U kwam voor dat filmpje? Via AD is het nog steeds niet meer te zien. Via GeenStijl nog wel, nog steeds voorafgegaan door reclame. Meer zeggen we niet.
Foto van Flickr user 710928003, gebruikt onder Creative Commons licentie

zaterdag 8 augustus 2009

Vakantiefoto's Crisis 2009

Boris en Annemiek moesten hun jaarlijkse trektocht downsizen..een mini met een mini-caravan erachter.. en Kees en Mien hebben een gratis standplaats voor hun camper gevonden, met winkels in de buurt, lekker in het zonnetje en toch mooi uit de route van de surveillanten. Proletarisch Camperen
(klik erop voor een groter plaatje)

maandag 3 augustus 2009

Diervriendelijk veevervoer

Dat vee nog altijd onder erbarmelijke omstandigheden krankzinnig vaak en langdurig wordt vervoerd is allang geen nieuws meer. Terwijl het zo makkelijk anders kan. Het principe is heel eenvoudig: laat het dier al etend, in zijn eigen tempo, wandelen naar de plaats van bestemming.

Eerst graasvee. Men neme flink veel rollen graszoden (figuur 1) Figuur 1: Flink wat rollen graszodenop een vrachtwagen of (beter) op een bakfiets (in verband met het milieu). Plaats nu het dier met de voorzijde richting bestemming en rol de graszoden uit in diezelfde richting, één voor één, aansluitend en in elkaars verlengde.

Het dier zal nu automatisch het aldus uitgerolde pad al grazend gaan volgen (figuur 2), mits natuurlijk gewaarborgd dat ófwel het zodengras veel lekkerder is dan enig naburig gras, ófwel dat dit laatste er niet is.

Tip: bij voldoende lange trajecten kan men eerder gegeten en weer aangegroeide zoden van reeds afgelegd traject ophalen en hergebruiken. Dat scheelt zoden en zet dus zoden aan de dijk.Figuur 2: Het graasvee loopt zelf in de gewenste transportrichting

Voor varkens neemt u doorgedraaide appels, wat altijd nog gezonder is dan de etensresten van Van Der Valk die u via uw schnitzeltje weer binnenkrijgt. Het voordeel van hergebruik geldt hier niet, maar doorgedraaide appels kosten bijna niets. De appels legt u uiteraard in een "kleinduimpjespoor" in de juiste richting.

Voor pluimvee strooie men overtollig plantenzaad en ander regulier kippenvoer in de transportrichting. Van belang is hier dat men een route kiest waarlangs een maximumsnelheid van 50 km/u niet overtreden kan worden zonder de overtreder een wandelende nier te bezorgen - wij doelen hier op slecht wegdek (België!) en hoge verkeersdrempels om de 50 meter. Anders riskeert men met name in de vroege uren voor de ochtendspits te veel doodgereden kippen. 's Ochtends vindt u immers altijd de meeste dierenlijken langs de weg? Die zijn dan namelijk een uurtje eerder doodgereden door amateur-autocoureurs, werkzaam in sectoren waar men vroeg pleegt te beginnen: de bouw, managementconsultancy, en dergelijke.

Een onmiskenbaar gunstig neveneffect van deze methode van veetransport is daarenboven de ongemeen onthaastende werking ervan. U keert terug naar een natuurlijk tempo.