maandag 31 januari 2011

"Onbetaalde bloggers onbetrouwbaar"

Kort geleden zetten wij voor u op een rijtje hoe aanstormende schrijvers zich kunnen laten uitbuiten. Een mooie aanvulling daarop is onderstaande uitspraak van IDG-uitgever Jeroen Jonker Roelants [1]:

"Het nadeel van user generated content is dat het vaak niet bestendig is. Werken met onbetaalde bloggers is leuk, maar een deel is zo onbetrouwbaar als de neten als het gaat om hoeveelheid bijdragen en loyaliteit. Komt er een andere kans voorbij, dan zijn ze weg. Of het wordt opportunistisch. Heb ik wat te zeggen, dan kom ik weer bloggen."

Of dit een gangbare opvatting in uitgeversland is weet ik niet, wel vind ik dat Jeroen Jonker Roelants hier met onverholen arrogantie een gegeven paard in de bek kijkt. Foei, onbetaalde bloggers, dat jullie zomaar weglopen als er een andere kans voorbij komt! Die bloggers stimuleren tot wat meer loyaliteit, bijvoorbeeld met geldelijke beloning, daar prakkiseert de moderne uitgever blijkbaar niet over.

Gelukkig heeft ieder nadeel ook een voordeel: wie wil bloggen voor IDG (Computer!Totaal, Zoom.nl, Tips&Trucs, Gamez.nl, Gadget.nl en Macworld) kan maar beter een goed honorarium bedingen, anders ben je immers bij voorbaat al 'zo onbetrouwbaar als de neten'.

Aan Jeroen Jonker Roelants maken we verder geen woorden meer vuil, dat kan hij zelf veel beter.

bron: Emerce nr 100 december 2010, p. 35
Illustratie: Unreliable door antiuser. Op groot formaat is het ook een kijkje waard. Onder Creative Commons.

woensdag 26 januari 2011

Bij reuzen op de schouders staan

Heeft u dat nou ook? Dat je door de kamer stuitert omdat je iets leuks hebt gemaakt dat gewoon werkt, en dat het veel sneller en makkelijker bleek te wezen dan je ooit had durven hopen doordat alle informatie en ingrediënten zomaar op internet te vinden zijn?

Ik wel. Vaak, zelfs.

De grote Isaac Newton gaf ruiterlijk toe dat hij schatplichtig was aan zijn voorgangers: if I have seen a little further it is by standing on the shoulders of Giants.

Bij reuzen op de schouders staan: nog niet eerder in de geschiedenis was dat zo gemakkelijk voor zo veel mensen. Iedereen deelt wat hij weet. En al is niet alles even interessant, parelduiken is een vruchtbare bezigheid. Want ook mensen die er echt verstand van hebben vertellen daar graag over én zijn gemakkelijk te vinden.

Volgens mij is het vooral de generatie die is opgegroeid met een volwassen internet, die deze ontspannen manier van omgaan met kennis en intellectueel eigendom goed op gang heeft gebracht.

Natuurlijk zijn er nog steeds mensen die rijk willen worden of macht willen vergaren met weetjes die anderen niet weten. Maar de internetgeneratie werkt niet meer zo.

Dat geeft hoop.

Ik ben dol op de internetgeneratie.

En daarom stuiter ik regelmatig door de kamer van enthousiasme.

Ik wens u hetzelfde.
Foto: Arduino met IR-led. Dat is wat elektronica die fungeert als draadloze afstandsbediening voor de camera waarmee de foto gemaakt is. Zelfgemaakt. Kostte nog geen 30 euri en nog geen half uur. Dankzij internet. Dat bedoel ik nou!

donderdag 13 januari 2011

Uitbuiting 2.0: gratis schrijftalent gezocht

Organisaties als VPRO, ASN Bank en Goal.com beschikken over riante budgetten, maar willen niet betalen voor content. Terwijl zij daarmee zelf wel geld binnen halen.

Het beeldscherm regeert ons leven. Nieuwe media als blogs en twitter praten terug. Dat werkt verslavend. En dus begint iedereen die aandacht wil en iets te zeggen heeft, een blog - ook gij, Brutus.

Maar dan komt het probleem: bloggen is een duursport. Vergelijk het met Peanuts, Garfield, Fokke en Sukke: één zo'n cartoon maken is zo moeilijk niet. Maar dag in dag uit, jaar in jaar uit blijven produceren, daar is creativiteit, discipline en heel veel uithoudingsvermogen voor nodig. Een blog is als een tijdschrift: je moet met ijzeren regelmaat steeds weer nieuwe content brengen, anders blijft het publiek weg.

Verenigt U!

De oplossing voor dit probleem heet Community Building. Men neme:
1 goed doel, wat 'goed' is mag u zelf weten;
1 redactie, mag onderbezet en onderbetaald zijn;
1 content management systeem, dit kan gratis maar de kosten zijn aftrekbaar dus u kunt hier Dotkommer & Quel BV helemaal loos laten gaan.

Vervolgens vraagt u aan Jan & Alleman om stukjes te schrijven voor uw blog. De redactie zift de parels uit de strontvloed en ziedaar: een prachtig blog en het leefde nog lang en winstgevend.

Moet u niet betalen voor die stukjes? Nee, dat hoeft niet. Als uw goede doel maar emoties losmaakt, dan zijn er altijd wel ijdele kletsmajoors die maar wát graag voor nop hun mening ventileren (ook gij, Brutus.) Het kan met het milieu, het kan met kennishonger, het kan met voetbal.

Het probleem is geld.

"Met Neerlandici kun je de grachten dempen"

Echt schrijftalent is zeldzaam. Daarom betalen Grote & Betrouwbare firma's grif voor een website die prettig leest. Waarom zie je nooit een taalfout op ING.nl of AH.nl? Daar zijn taalprofessionals aan het werk, die verdienen daar hun brood mee.

De definitie van een goed doel is dat het bestaat van donaties. Amnesty International en de stichting MS-research zijn bijvoorbeeld erkende goede doelen.

De VPRO, ASN bank en Goal.com zijn dat niet. VPRO zet elk jaar een kleine 70 miljoen euro om. ASN is een fatsoenlijke bank, maar met winstoogmerk. Goal.com noemt zich world’s largest new media football community en heeft naar eigen zeggen een redactie van 450 mensen wereldwijd. Werken die voor nop? Welnee.

Maar ASN bank werft pro deo bloggers; de VPRO zoekt gratis recensenten voor Noorderlicht; Goal.com zoekt schrijvers die op "(semi)vrijwillige basis" willen werken [1].

De beloning: eer, naamsbekendheid, een publiek, misschien de mogelijkheid om door te groeien.

Waarom krijgt dat schrijftalent geen fatsoenlijk honorarium? Omdat er altijd wel onnozele halzen zijn die genoegen nemen met de droom van een beloning. Of überhaupt dat geld niet nodig hebben: wie in loondienst zijn ei niet kwijt kan is blij met een uitlaatklep en de streling van your name in print is mooi meegenomen.

HOUDT DE DIEF!

Is dit broodroof voor freelance-schrijvers? Soms wel, soms niet. Afgelopen zomer wierf Opzij twee bloggers en beloofde ‘eeuwige roem en glorie’ als beloning. De Freelancersassociatie viel er breeduit over, en met succes: Opzij gaat betalen [2].

Ik vroeg de Freelancersassociatie wat zij vonden van het geval Noorderlicht. Het antwoord: wij zien hier geen kwaad in want het auteursrecht blijft bij de schrijver en het boek dat je recenseert mag je houden.

Hier brak mijn klomp.

Het gaat om de emotie!!

De onderwerpen van voordewereldvanmorgen zijn mij sympathiek, daar niet van. Ik ben ook al een jaar of twintig lid van de VPRO want ik vind dat ze moeten blijven. Ik koop zelf boeken die ik gratis recenseer. Dat doe ik voor de lol en ik wil - heel dom, toegegeven - geen irritante reclame op mijn blog. Dus ik heb deze recensie bij wijze van voorbeeld aangeboden aan de VPRO. (Tot op heden geen reactie.)

cybervolksopstand

Community building hoopt op een ground swell, een massabeweging in cyberspace. Wat Youp van het Hek ontketende met De Help was een typische ground swell. Dat hij een open zenuw zou raken kon hij van te voren niet weten, de massale reactie was spontaan.

ASN, VPRO en Goal.com doen net zoiets, maar ze proberen de bevalling op te wekken. Het goede doel is een vermomming van het hoofddoel: geld. Meer lezers betekent gewoon omzet voor ASN, budget voor de VPRO, reclame-inkomsten voor Goal.com.

Daarom behoort er materiële beloning te zijn voor die content. Het hoeft niet per se in geld, maar níet fatsoenlijk belonen geeft blijk van minachting voor de mensen die je willen helpen en dus ook voor de eigen boodschap.

Foto: Malta - Euro's (coins) door Martin Fisch aka Marfis75 onder Creative Commons

dinsdag 11 januari 2011

Drosophila

Er landt een fruitvliegje
op de rug van mijn hand.

De eerste mep overleeft hij.
De tweede ook.
Blijft wiebelig zitten.

Punch drunk?

Drie is de genadeslag.

Mijn hand ruikt
anders. Vreemd..

Komkommer!

Dat hebben wij niet in huis.
De buuf misschien?

Geen fruit, komkommer. Groente.

Hoe lang leeft een fruitvlieg?
Een dag?

Tegen vijven.

Gemept in zijn

midlifecrisis?

afbeelding: Drosophila pseudoobscura man, pastel door Patterson 1943, van Image Editor on Creative Commons

zondag 9 januari 2011

Toen de eerste vrouw ging fietsen

„Haar” metgezel overleden.

Meer dan vijftig jaar geleden moet dat een hemeltergend gezicht zijn geweest. Een fiets of wat daar toen voor doorging en er bovenop: een vrouw!


Heel Deventer is er voor uitgeloopen en duizenden menschen, door de politie met moeite in bedwang gehouden, hebben dit vrouwonteerende schouwspel met hun verontwaardigde kreten den noodigen „luister" bijgezet.

Juist dezer dagen stierf in het St. Bartholomeus-ziekenhuis alhier de laatste man, die u had kunnen vertellen, dat deze pionierster een man was. Immers de heer C. M. P. v. d. Beid uit Maarssen, nu — o gril van 't lot — door de complicaties van een fietsongelukje om het leven gekomen, heeft dezen verkleeden man (een vrouw me zooveel lef was er niet te vinden) op zijn roemruchten tocht van de Worp naar Twello vergezeld.

Hij was ook de man, die met Burgers de eerste fiets vérvaardigde en ermee langs 's Heeren wegen toog. De dood heeft met hem een figuur weggenomen die in tijden, van welker zeden wij ons nauwelijks een voorstelling kunnen maken, pionier is geweest voor het vervoermiddel, dat later voor den Nederlander karakteristiek zou worden.

Bron: Utrechtsche Courant, vrijdag 5 maart 1943, via het historische krantenarchief van de Koninklijke Bibliotheek, de grootste, gratis toegankelijke online krantenbank met gedigitaliseerde kranten uit de periode 1618 tot 1945.

donderdag 6 januari 2011

Kinetische Kunst #8: Reuben Margolin en BMW

Kunstenaar en ondernemer, mensen zoals Leonardo da Vinci, Rubens, Rembrandt, Damien Hirst en Jeff Koons. Om er maar een paar te noemen. Maar een onderneming die auto's maakt, kan die ook kunst maken?

Eerst een ondernemende kunstenaar. Rueben Margolin is een Amerikaan die (o.a.) golvende objecten maakt.



De Wave van Margolin wordt aangedreven door slechts acht motoren, de golfbeweging volgt uit een ingenieuze constructie van kabels via katrollen aan gewrichten.

BMW maakt technisch zeer hoogstaande auto's. Dat patsers daar graag asociaal in rondscheuren doet aan de technische prestatie niet af. BMW heeft iets laten maken voor in de showroom dat wel wat lijkt op de Wave.



Het BMW-object bestaat uit enige honderden kogels die individueel traploos in hoogte verstelbaar zijn, elk aan hun eigen staalkabel en stappenmotor, onder besturing van een flinke puist software. De technische prestatie is ontzagwekkend en het budget waarmee die tot stand kwam ook. Daar zal het BWM om te doen zijn geweest.

Het kan aan mij liggen, maar voor mij heeft Margolin's Wave veel meer waarde dan het BMW-ding. Die waarde is niet in geld uit te drukken.

Make Magazine had een feature over Margolin. Merk op dat hij zich verplaatst per bakfiets: hoogst uitzonderlijk, voor een Amerikaan. Geen vermogend man, zo te zien, maar hij doet wat hij wil en dat doet hij geheel op zijn eigen manier.

Daar heb ik bewondering voor.